Είν' η ζωή από ατλάζι φορεσιά Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη Καλημέρα στιχοοικογένεια ! - ε - Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Είν' η ζωή από ατλάζι φορεσιά
Aφορμή το "Τα δυο μας ιδανικά" του CHRISTOS P. .. και το ατλάζι του ανθρακωρύχου και του balistreri.. κλέβω ασύστολα!!! - στη δουλειά -.. καλημέρα σε όλη την στιχοπαρέα!!!
Πάρε τη δρόσο από την σμίξη των χειλιών
Και τη φωτιά από τ' αντίκρυ των βλεμμάτων
Πάρε τις νότες παθιασμένων αηδονιών
Και την ορμή των ασυγκράτητων χειμάρρων...
Πάρε κλωστές από αράχνης αργαλειό
Στάλες βροχής από τα πέταλα του ρόδου
Πάρε ροδίτη από πόθου καπηλειό
Και την αρμύρα απ' τα κύματα του μώλου...
Πάρε αγάπη από μάτια παιδικά
Και αθωότητα λευκή της Παναγίας
Πάρε και βότανα ερώτων μαγικά
Και την σοφία της γιαγιάς Αθανασίας...
Κι ύστερα πες μου πως γεννήθηκες ξανά
Πως τίποτε το περιττό πια δεν ζηλεύεις
Είν' η ζωή από ατλάζι φορεσιά
Τον πεντοζάλη της αγάπης να χορεύεις...
27-4-2007
---------------------------------------------------------------------------------------------
ΣΧΟΛΙΑ
Spartinos
27-04-2007 @ 05:35 ΓΡΑΦΕΙΣ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ!!!!!
ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΡΙΑ
Τσακίρη Χαρά
27-04-2007 @ 05:44 Μαρια μου................. ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ !!!!!!!!
Μπραβο σου κοριτσαρε μου!!!!!!!
ΛΕΩΝ53
27-04-2007 @ 05:44 Αλλο ένα αριστούργημα Μαρία.
Ηλιαχτίδα
27-04-2007 @ 05:45 υπεροχο ΄Μαράκι. Εισαι πολυ καλη στο εμμετρο
CHЯISTOS P
27-04-2007 @ 06:36 Μαρία σχόλιο δεν γράφω
θα στερηθείς ποιητικού σχολιασμού
γιατί οι στίχοι σου με στείλανε στον τάφο
και αμφιδρομώ μέσω μιας ζήλιας και καημού !
και πια παπούτσια δεν φοράω
ούτε και ρούχα, με ξεγύμνωσες εσύ
γδυτός σε κάρβουνα αναμμένα περπατάω
παραδομένος, και με πίστη πια μισή…
μα υπάρχει όμως μια αιτία
πού’ ναι ανώτερη απ’ την γύμνια της γραφής
κάθε βολή στο ποίημά σου, αμαρτία !
σαν να μαγάρισα τους όρκους μιας ψυχής…
έλεος Μαρία μου, μη με ξετρελαίνεις….
Μαρία Χ.
27-04-2007 @ 08:24 Χρήστο:
Με δίχως έλεος και οίκτο προκαλώ σε
Στίχους - καρφιά να στρώνεις για να περπατώ
Από τ' ατλάζι της ψυχής σου μόνο δώσε
Και από δέος άσε με να αιμορραγώ!!!
Μαρία Χ.
27-04-2007 @ 09:34 Τώρα θα με βρίσετε.. αλλά δεν πειράζει...
Νομίζω λοιπόν πως θα βρω το απαραίτητο θράσος αύριο για να δώσω το συγκεκριμένο "στιχο-πείραμα" στον Θανάση Παπακωνσταντίνου στο Gagarin μαζί με το βιβλίο των "Στίχων".. (άντε ελάτε επιτέλους!) ...
Την ευαισθησία του βέβαια δύσκολα την προσεγγίζει κανείς.. και το ταλέντο του ακόμη δυσκολότερα.. αλλά αν κάτι μπει στο μυαλό μου.. άντε να το αποβάλεις!!!
anthrakoryxos
27-04-2007 @ 11:12 Πανέμορφο αυτό που έγραψες!
Και ο Θανάσης δεκτικός άνθρωπος είναι.
Πες του: απο φίλους έρχονται αυτά.
Απο συνοδοιπόρους.
Θα καταλάβει.
Καλά να περάσεις..
skoutera
27-04-2007 @ 12:12
MARGARITA
27-04-2007 @ 14:02 Ο τίτλος και μόνο τα είπε όλα Μαρία...φιλιά σου
CHЯISTOS P
27-04-2007 @ 14:12 καλά, καλά, (στιχο)σχολιάζω !
.....Μα όμως μόνος, πια, δεν είμαι να λυπάμαι
και δε φοβάμαι, γιατί έχω πια προμάχους
της ίδιας μοίρας λίγους ξώμαχους μονάχους,
του τελειωμού μου τα μαντάτα να προκάνουν
και της ψυχής μου τα ρετάλια να υφάνουν…
Και έτσι καρδιά μου με σπασμό αναταράζει
και το μαράζι πιάνει τόπο στη γωνία...
......
http://stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=49360
Ναταλία...
09-09-2011 @ 12:38 Πάρε αγάπη από μάτια παιδικά
Και αθωότητα λευκή της Παναγίας
Πάρε και βότανα ερώτων μαγικά
Και την σοφία της γιαγιάς Αθανασίας
Έξοχο Μαρία μου όλο
Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-08-2012 |