ποδογραφίες

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>ποδογραφίες</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>ποδογραφίες</b><p>Δημιουργός: ΚατεριναΘεωνα, <i>Κατερίνα Θεωνά </i><p><i> ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Καλοκαίρι ήταν,διακοπές είχαμε...................................................................................<br />
που στο καλό του ήλθε του πατέρα μου να μου αγοράσει εκείνο το διαστάσεων 50 Χ40<br />
πράσινο αβάκιο ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω.Κι ούτε και μπορώ να τον ρωτήσω μια<br />
και έχει συμπληρωθεί δεκαετία από τότε που επιβιβάστηκε στο διαστημόπλοιο για τους<br />
ουρανούς,υπομονή λοιπόν μέχρι που να πάω κι εγώ,αν θυμάται.........................ίσως μου<br />
απαντήσει.<br />
Το τι χαρά όμως είχα κάνει όταν μου έφερε το πινακάκι  δεν περιγράφεται,αγόρασα από<br />
την κυρία Σουζάνα ότι χρώμα κιμωλίες είχε κι έπιασα δουλειά.<br />
Βαρέθηκα όμως να γράφω και να μουτζουρώνω συνέχεια με το χέρι.Ετσι ένα δειλινό πέρα<br />
σα την κιμωλία ανάμεσα στα δύο πρώτα δάκτυλα του ποδιού κι άρχισα τα πειράματα.<br />
-Τι κάνεις εκεί? με τα πόδια γράφεις<br />
-γιατί απαγορεύεται?<br />
-και βέβαια..........απαγορεύονται οι βλακείες<br />
-μα βρε μαμά γυμναστική κάνω<br />
-τεμπέλα είσαι κι επειδή δε θες να κουράσεις τα χέρια σου......................................................<br />
-τι λες τώρα δυο χρόνια στο σχολείο με το χέρι δε γράφω?<br />
Δυστυχώς όμως την κλωτσιά από τα αντανακλαστικά μου την έφαγε η γιαγιά που έσπευσε<br />
σαν επίκουρος της κόρης της να μου τραβήξει την κιμωλία απ τα δάκτυλα.<br />
-παλιόπαιδο,σήκωσες χέρι στη γιαγιά σου<br />
-οχι μωρέ μαμά πόδι σήκωσα,κι αυτό χωρίς να το θέλω<br />
Δεν σας περιγράφω τη συνέχεια ,γιατί πιστεύω ότι τη φαντάζεστε.<br />
Θα  καταλαβαίνετε επίσης ότι δεν εξελίχθηκα σε ποδογράφο.................μια και δεν συμπεριλα<br />
βανοταν το σπορ στα ολυμπιακά αθλήματα.<br />
Μιά χαρά όμως θα μπορούσα να γίνω τερματοφύλακας(αποκρούοντας μια ζωή τις απαγορε<br />
υσεις του σπιτιού της κοινωνίας ακόμα και των σχέσεων)αλά που μυαλό να βρω κάποιο κα-<br />
λό προπονητή.<br />
Χθες τα ξημερώματα που επέστρεψα στο σπίτι(εντάξει βρε παιδιά.εδώ στο νησί τυπικά τουλά<br />
χιστον υπάρχει ασφάλεια,αν δε βρεθείς ανάμεσα σε ληστές τραπεζών η αν δεν είσαι δεκαπεν<br />
τάχρονο και τραβήξεις αμέριμνο κατά τα βραχάκια)Βρήκα τη μαμά να κάθετε στο μπαλκόνι και<br />
να κοιτάζει το φεγγάρι,πρώτη μου σκέψη ήταν ότι έψαχνε τη γιαγιά να μου προσάψουν καμιά<br />
καινούρια απαγόρευση κάπου μεταξύ ουρανού και γης,το ύφος της όμως δεν μ άφησε περι-<br />
θώρια μεταφυσικής φαντασίας.<br />
-ποιός ήταν αυτός που σ έφερε με τ αμάξι?<br />
της εξήγησα όσο καλύτερα μπορούσα..................................................<br />
-α!!!! μ με αυτόν τα παίζατε κάποτε <br />
-μπορεί να τα παίζουμε και τώρα,που ξέρεις?<br />
-κι ο άλλος στην Αθήνα?τι θα λέει αν το μάθει?<br />
- το έχει μάθει μάνα,μιλήσαμε στο κινητό πριν από λίγο<br />
- και ξενύχτησες το παλληκάρι για να του πεις ότι βολτάρεις μ άλλον?γιατί δεν του έλεγες ότι<br />
είσαι με καμιά φιλενάδα σου?<br />
-δεν είναι χαζό το παληκάρι  μάνα,μου έχει εμπιστοσύνη<br />
-δε με νοιάζει τι σου έχει,δε θέλω να λένε ότι η κόρη μου έγινε πουτάνα στα γεράματα<br />
Μη νομίζετε βέβαια ότι πληγώθηκα από όταν ήμουν είκοσι χρόνων γριά με φώναζε...................<br />
να αγριέψω τώρα που κοντεύω κι όλας..........γαιδουριά<br />
Απλά θυμήθηκα την τεχνική της ποδογραφίας  και νοστάλγησα να ρίξω μια ποδοσφαλιάρα  στη<br />
μαμά κι όχι στη γιαγιά αυτή τη φορά,φορούσα όμως αθλητικά με κορδόνια..................που να κά-<br />
θομαι να τα λύνω.<br />
<br />
-<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-08-2012</td><td valign=top></td></table><br />