Θάλασσα,θάλασσα,εσένα Πως Να Υμνήσω

Δημιουργός: ταπεινος ναρκισσος, Πέτρος

Για την Θάλασσα και την έν΄θήλυ ερωτικότητα!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θάλασσα,θάλασσα,εσένα πως να υμνήσω
χίλιες φορές στην όμορφη αλμύρα σου
να΄ρθώ να ναυγήσω !

Στα κύματα,τα άπλετα,τα ουράνια
στου Ουρανού, τα ονείρατα, τα σύννεφα !
ανέμελα να σβήσω,το νάμα αγίας προσευχής !
στο σώμα σου να κρύψω !

Και σε αψεγάδιαστο,ανέφελο,ανέμελο κε ήμερο καιρό...
με γλυκερό καημό είς την καρδιά !
με χάρη απροσμάχητη ανείπωτα !
το ανθοφόριο στις ψυχές !
με στέρξη να διανθίσω !

Είς το κορμί που εκτείνεται σαν πύρινος ανθός !
στην φεγγισμένη την μορφή !
στην ηλιοπλούμιστη θωριά !
στου ήλιου τα κεντημένα τα πλευρά !
που ως ελευθέρια αγροικά !
στου πειρασμού την λυγερή,
την όμορφη κορμοστασία !

Στου Παραισθησιασμού μιας οπτασίας..
τα ανέμελα φτερά !
που πλάνευσαν,που γήτευσαν
το ρόδο μιας φωτιάς !
στο βλέμμα,την σαγήνη
σταλάζοντας άγιο νερό στου σώματος
του αχράντου,την αγία καλοσύνη !

Για να πλυθώ στα ύψιστα,τα ανείδωτα νερά !
ως μια αποδώσα...
στης αχτής,της άσβεστης πληγής !
στης έν΄ενεγκαρτερίας !
την ατελεύτητη πνοή !

Στου ευωδιαστού ανθού,το μυρωμένο
το εύφορο κλειδί !
στα ουράνια ευτατάξια των αγίων μυστικών !
των πάνσεπτων ανθών !

Είς το ακρογιάλι των μελιστάλαχτων θεών !
απαρασάλευτα είς το περιούσιο !
εγκυμονούσας πειρασμών !

Ως κε ανθός τα φύλλα !
με χαρμοσύνος θαλπωρή !
να οπωφορούν ευλαβοσύνη !
είς την ιεροσύνη,των αγίων ακριβοθώριων !
αποπλανευτικών,εκστασιασμών !

Ως θεική ενσταλάζουσα εντολή !
στην άκριτη των στεναγμών !
αγέρωχος,στην γρηγορούσα ηδονή !

Στην αειφόρος,ασυγκρίτητη των ουρανών σου !
θρησκευτικά,επίχρηστη,ευλαβική σου σπαραγμή !

Στον ιδιαίτατο,τον ξεχωριστό,
τον ιερά συνοδικά,τον ανύφαντο,
τον ήμερο σου τον ανθό !

Που ανθοφορεί στην άχραντη σου την πληγή !
ως κε παντοποιούσα έν΄θαύματι !
ως κε Παναγία φέρνουσα το θαύμα Της !
σε χρυσοστόλιστη ακτή,πανάγια καλοσύνη !

Να πλάσω τον ποιημένο σου ανθό !

Με εντιμοτέρα προσευχή,προασαγιάζομαι !
είς σε θαλασσίου υπερώου !
τον πάνσεπτο ναό !

Αγνότητα να ανθοβολίσω !
κε γονιμότητα, με ανθοφορία ανθοστόλιστη !
με ονείρατη ευτυχία, να αποσχηματίσω,
με απαράμιλλη των στεναγμών,
των οιωνών τη φέρουσα !
τη φωτισμένη συνουσία !

Προσηκειωμένη στην ευλαβική !
ως κε ανθού την ευωδία !
στην αχειροποιήτος έν΄θεικών εκστασιασμών !
την μυρωμένη μελωδία !

Στην αχτινοβόλος αχράντος !
την παντοθέλητος τη σημασία !
ενός φεγγοβολίσσαντος φωτός !
στο βλέμμα μια ψυχής !

Στου ήλιου αφέθηκα
την απροσμέτρητη κοιτίδα !
στων ουρανών προσκύνησα,
σαν άγια στάλα !
την ανεφέλωτη πατρίδα !

Την περιούσια προσέγγισα !
από αγία ηδονή !
στην μυρωμένη των αγίων ασπασμών
αρχέγονος πατρίδα !

Ως κε περιούσιων των ευλογιών !
ως κε πανσεβούντων των καρπών !
των μύρων, που βγαίνουν αλάθητα !
μέσα από τα αμάραντα της ομορφιάς !
τα ήμερα τα κρίνα !

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-08-2012