Μικρή ανατολή

Δημιουργός: Κωνσταντίνος2004, Κωνσταντίνος

"Με τ' ουρανού τα ντέρτια κι αν πηγαίνω μικρή να μου συμπαθείς σαν την παλιά παρέα συνεπαίρνει και πως να την αρνηθείς Θέλω να σου μιλήσω γιά χαμένες πατρίδες αλλοτινές προτού γενούν κι εκείνες παραμύθια και θύμησες μακρινές"Δ.Α.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μικρή ανατολή μακρύς χειμώνας
Στολισμένη πόλη με φαντάσματα
ʼνισος μοναχικός αγώνας
Να κρατήσεις τη χαρά σου με τεχνάσματα

Μισό τραγούδι η μοναξιά
Μισό φεγγάρι
Μισή η άδεια αγκαλιά
Μισή ζωή
Ξάπλωσε λίγο στης νυχτιάς
Το μαξιλάρι
Κι άσε τον ήχο της καρδιάς
Να σ' οδηγεί

Ξερώ αλήθεια τα αστέρια να μετράω
τα συλλογιέμαι και το χρώμα τους ξεχνώ
Τις άδειες νύχτες μοναχός μου που περνάω
Ξέρω μονάχα τον καημό μου να μετρώ

ʼπλωσε νύχτα τα κατάμαυρα φτερά σου
Σκέπασ' της μέρας την παράξενη ευφορία
Κλείσε τους έρωτες στα αφώτιστα κελιά σου
Φώτισε νύχτα της ζωής μας την πορεία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-12-2005