Καλή μου θλίψη

Δημιουργός: renouli

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καλή μου θλίψη, μη με αναζητάς.
Μέσα από τα χέρια μου κυλά, νερό η ύπαρξή μου.
Δε φτάνει ψηλά ο αχός της πόλης μου,
συνηθισμένοι άνθρωποι με γυμνωμένα πόδια
περνούσαν τρέχοντας σε δουλεμένους δρόμους,
αλλιώτικοι όμως τόσο τούτοι οι καιροί.
Αχ! Κείνο το σύνθημα χαμένο μέσα από τα χείλη,
πέρασε ο στρόβιλος την έρημο,
κανένα αχνάρι δεν έμεινε το ίδιο,
δεν έμεινε πουθενά, ελάχιστη άμμος ίπταται μόνο.
“Χριστός γεννάται σήμερον και κρεμάται επί ξύλου”,
όμως, καλή μου θλίψη, μη με αναζητάς.

Καλή μου θλίψη, για απόψε ξέχασέ με.
Στον άδειο ορίζοντά μου χτίζουν γκρεμούς οι Ερινύες.
Είναι μονάχος του ο άστεγός μου,
η σφριγηλή νεότητά του, έδινε κάποτε ελπίδες,
είναι αρετή η υπομονή και όλα θα γίνουν,
μα άλλαξαν τα πάντα τόσο απότομα.
Αχ! Κείνο το όνειρο φθαρμένο απ' την αυγή ακόμα,
πέρασε η θύελλα απ' το δάσος,
κανένα δέντρο δεν έμεινε το ίδιο,
δεν έμεινε πουθενά, ελάχιστα φύλλα ίπτανται μόνο.
“Καλήν εσπέραν άρχοντες, οι εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόντες”,
όμως, καλή μου θλίψη, για απόψε ξέχασέ με.

Καλή μου θλίψη, αφού ποτέ δεν πρόκειται
να λύσεις τα κορμιά μου,
“αποθανέτω η ψυχή μου, μετά των αλλοφύλων”.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-12-2005