Ήρωες

Δημιουργός: kantadoros, Ο Ντέλης που δε μιλά ποτέ

που πήγαν όλοι;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήρωες

Πέταξε τ' όνομα νωρίς
καλπάζοντας να φύγει
και το στρατί της Αρετής
τελμάτωσε και πνίγει.

Το νήμα φαρμακώθηκε
πικρά φορές σαράντα
μα ο Ηρακλής προδόθηκε
να ζει γυμνός για πάντα.

Περίσσεψ' η αποκοτιά
σε Σκυριανό λιμάνι
χτυπά το ξίφος τα σκουτιά
κι η κόψη του δε φτάνει.

Λάθεψ' η αιχμή, προσπέρασε
χαϊδεύοντας την κνήμη
κι ο Αχιλλέας γέρασε
ως τ' εγγονού τη μνήμη.

Βλέπ' ο Θησέας τους ληστές
και σήκωσε τους ώμους
πίσ' από πόρτες σφαλιστές
μαζί τους γράφει νόμους.

Κι εγώ κοιτάζω μιαν Αργώ
μακριά ναυπηγημένη
χρυσάφι φέρνει περισσό
κι ο Ιάσων περιμένει.

Ψάχνω το νεύρο σαν Κανείς
το τόξο να χορδίσω
μ' ακόμα ζω και χαμερπής
στους Μήδους κάνω πίσω.

Σε κάποια μάντρα του νοτιά
μια πινακίδα λέει
πωλούνται μέταλλα παλιά
κι ο Λεωνίδας κλαίει.

Στις υποσχέσεις αν χαθείς
κι ομίχλη σε κυκλώνει
φίλο μονάχα για να βρεις
κοίτα μπροστά, στ' αλώνι.

Τις αλλαγές της φυλακής
ψηλά πάνω στο κάστρο
τις φέρνει ο θάνατος ταχύς
όσο να πέσει έν' άστρο.

Z.K.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-08-2012