Ημερολόγιο Ονείρων "μοιραία Στιγμή

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Ημερολόγιο Ονείρων "μοιραία Στιγμή</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Ημερολόγιο Ονείρων "μοιραία Στιγμή</b><p>Δημιουργός: ΕΥ-ΔΟΚΙΑ, <i>ΕΥΔΟΚΙΑ ΤΣΟΤΑΚΟΥ</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΟΝΕΙΡΩΝ «ΜΟΙΡΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ»<br />
<br />
Σε μια διάσταση του χρόνου<br />
Ένα κοριτσάκι παίζει στην αυλή του σπιτιού της<br />
Φοράει ένα φορεματάκι και κορδέλα μεταξωτή στα μαλλιά<br />
<br />
Σε μιαν άλλη διάσταση του χρόνου<br />
Ένας νεαρός άντρας κάθεται στην αυλή του σπιτιού του<br />
Μόνος του με ένα ποτήρι ούζο και παίζει μουσική<br />
<br />
Το κοριτσάκι τρέχει στην αυλή<br />
Ο νεαρός παίζει μουσική<br />
<br />
Το κοριτσάκι τρέχει, κυλιέται στο χώμα<br />
Λερώνει το φόρεμα, λύνει τα μαλλιά του<br />
Κρατάει τη κορδέλα και την ανεμίζει με χάρη στον αέρα<br />
Ο νεαρός σηκώνεται παίρνει το ποτηράκι του και ανεβαίνει τα σκαλιά του σπιτιού<br />
Έξω ετοιμάζεται για βροχή..<br />
<br />
Η μικρή τρέχει κρατώντας την κορδέλα, δε βλέπει ένα κούτσουρο δέντρου <br />
Μπροστά της σκοντάφτει πάνω του και πέφτει. Η κορδέλα φεύγει από τα χέρια της,<br />
Εκείνο κλαίει, τρέχουν οι γονείς τη σηκώνουν από το έδαφος και τρέχουν στο σπίτι.<br />
Ο νεαρός γεμίζει το ποτηράκι με ούζο και κάθεται δίπλα στο παράθυρο<br />
Κοιτάζει τις πρώτες σταγόνες της βροχής που έχουν αρχίσει πλέον να πληθαίνουν<br />
Σε μια στιγμή του έρχεται η έμπνευση γέρνει στο όργανό του και αφήνεται στη δημιουργία..<br />
<br />
Η μικρή με καθαρή πλέον τη πληγή της και με καθαρά ρούχα βγαίνει στην αυλή να ψάξει τη κορδέλα της..<br />
Πουθενά..<br />
Κοιτάζει ψηλά στον ουρανό…η κορδέλα έχει παρασυρθεί από το αεράκι, <br />
Αιωρείται πια μακριά από το σπίτι, μπλέκεται με τα πουλιά, περνάει μέσα από φυλλώματα και απομακρύνεται..<br />
<br />
Το κοριτσάκι βγαίνει από την αυλή του σπιτιού και αρχίζει να τρέχει, <br />
Τρέχει, τρέχει… ακολουθεί τη πορεία της κορδέλας..<br />
Η κορδέλα όλο κι ανεβαίνει.. περνάει βουνά, θάλασσες, περνάει πάνω από σκεπές<br />
Χρυσαφίζει στο φως του Ήλιου, αστράφτει στο φως του φεγγαριού…<br />
Το κοριτσάκι τρέχει, τρέχει.. <br />
Περνάνε μέρες, χρόνια… ψηλώνει, αλλάζει φόρεμα, αλλάζει σχήμα στο πρόσωπο και στο σώμα, μα συνεχίζει να τρέχει, να αναζητά τη κορδέλα της..<br />
<br />
Ξημέρωμα, ο νεαρός σηκώνεται από την καρέκλα, <br />
Ένα χαμόγελο διακρίνεται στα χείλη του, αυτό που έγραψε του δίνει μεγάλη χαρά<br />
Η βροχή έχει σταματήσει.. ανοίγει την εξώπορτα του σπιτιού… <br />
Κατεβαίνει τα σκαλιά, γλιστράει πάνω σε κάτι και πέφτει…<br />
Ανοίγει τα μάτια του… έτοιμος να θίξει οτιδήποτε πάει να του χαλάσει την ευτυχία της στιγμής..<br />
Μια μεταξωτή κορδέλα, η αιτία της πτώσης του..<br />
Την παίρνει στα χέρια, τη κοιτά και την επεξεργάζεται..<br />
Κεντημένο μετάξι και στην άκρη της μιας πλευράς δυο καλλιγραφικά αρχικά..Μ.Σ.<br />
Από κάποιο κοριτσάκι θα έφυγε και την έφερε ο αέρας στη πόρτα μου…σκέφτηκε.<br />
Βγαίνει από την αυλή και αρχίζει να περπατάει στο δρόμο ρωτώντας σε ποιο κοριτσάκι ανήκει αυτή η κορδέλα..<br />
Προχωράει, προχωράει… το σπίτι του πλέον μακριά, μα εκείνος δε μπορεί να σταματήσει… συνεχίζει… προχωράει, προχωράει..<br />
Περνάνε μέρες, ίσως χρόνια… τα μαύρα του μαλλιά έχουν γκριζάρει, οι πρώτες ρυτίδες έχουν χαραχτεί στο πρόσωπό του.. μα εκείνος προχωράει, προχωράει  <br />
Κι όλο ρωτάει…<br />
<br />
Το κοριτσάκι που πλέον έχει γίνει κοπέλα συνεχίζει να τρέχει..ώσπου..<br />
Ο δρόμος τελειώνει..ένας αδιαφανής τοίχος υψώνεται μπροστά της και δε την αφήνει να περάσει…σαστίζει…αναρωτιέται…<br />
<br />
Ο νεαρός που πλέον έχει γίνει ένας γοητευτικός μεσήλικας προχωράει, προχωράει..<br />
Ώσπου…ο δρόμος του τελειώνει…<br />
Μια γυναικεία φιγούρα διακρίνει πίσω από ένα αδιαφανή τοίχο, που πιο πολύ μοιάζει με κουρτίνα παρά με τοίχο…<br />
Πλησιάζει, ακουμπάει το χέρι που κρατά τη κορδέλα ..   <br />
<br />
Η κοπέλα κοιτά μια σκιά πίσω από τον τοίχο.. κάτι γνώριμο σχηματίζεται από την πίσω πλευρά…<br />
-Η κορδέλα μου!- φωνάζει με έκπληξη..<br />
<br />
Ο άντρας ακούει μια φωνή..<br />
Κοιτάει τη κορδέλα που κρατά στο χέρι του..<br />
-Η κορδέλα σου!- απαντάει..<br />
<br />
Η κοπέλα ακουμπάει το χέρι της πάνω στον τοίχο εκεί που σχηματίζεται η κορδέλα..<br />
<br />
Ξαφνικά ο τοίχος αρχίζει να κυματίζει μπροστά τους…τα χέρια τους αγγίζουν το ένα το άλλο.. κάνουν και οι δύο ένα βήμα…συναντιούνται…<br />
Ο άντρας χαμογελάει, περνάει τη κορδέλα στα μαλλιά της κοπέλας, αφήνει ένα φιλί στη μεταξωτή υφή της και τη κοιτάζει..<br />
Η κοπέλα κοκκινίζει, του χαμογελάει ντροπαλά, του δίνει ένα φιλί στο μάγουλο..<br />
<br />
Ο τοίχος αρχίζει πάλι να παίρνει την αρχική του μορφή, ο άντρας κάνει ένα βήμα πίσω, η κοπέλα το ίδιο… <br />
Οι σκιές τους διακρίνονται πλέον πίσω από την αδιαφανή κουρτίνα..<br />
Ακουμπάνε για τελευταία φορά τα χέρια τους στο τοίχο…<br />
-Τι σημαίνουν τα αρχικά;- της φωνάζει<br />
-Μοιραία στιγμή!- του απαντά<br />
Και απομακρύνονται…<br />
                                                                             ΕΥ-ΔΟΚΙΑ<br />
                                                                              9/9/2012<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-09-2012</td><td valign=top></td></table><br />