Τα Παραμυθια

Δημιουργός: Angel_eyes, Δώρα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η μαμά μου λεγε παραμύθια τα βράδια.

Θα ‘μουν δε θα ‘μουν 6 ετών, εκεί όπου η αγάπη κρύβεται και αυτή σε βρίσκει, εκεί που παίρνεις ότι αξίζεις, γιατί ο κόσμος χωρίζεται σε καλούς και κακούς.

Έναν ωραίο πρίγκηπα, με άμαξες και θρόνους
Εμπόδια μικρά μα όχι ακατόρθωτα, στο τέλος εσύ να βγαίνεις νικητής.

Τα πρωινά τα κάστρα έπεφταν , τα φώτα εσβηναν
και ο κοσμος ορθωνοταν αναποδα, μα τα τερατα του παραμυθιου εμεναν ιδια,
ισως λιγο πιο δυσκολο να τα αντιληφθεις, τερατα μυθολογικα να μη μπορεις να δεις,
αλλα επρεπε σιγουρα να φυλαχθεις.

Και που καιρος για πριγκηπες, κάθε πρωι που τα βιβλια εκλειναν,
να ξεχνας ότι εμαθες γιατι οι ευτυχισμενοι ερωτες δε χωρουν στο δικο σου παραμυθι.

Τα βραδια ξανα οι φαντασιες ξυπνουσαν σε χωρους παντα ελεημονες
με ετοιμο φαγητο στο τραπεζι, τα πρωινα ο κοσμος αδειαζε
αφου η συνταξη της μανας θα ταν δε θα ταν 400 Ε..

Κι υστερα ονειρευοσουν και τους φιλους που καναν οι ηρωες στα βιβλια, γιατι οι δικοι σου εμαθαν τι θα πει συμφερον. Ψεμματα τα παραμυθια σου λεγαν για σχεσεις ανιδιοτελεις, δυνατες και αληθινες.

Όλα εκεινα που θα σε κανουν να γελας, να ερωτευεσαι , να ζεις, να αγαπας..
τα βρηκα όλα στα στοργικα λογια της μανας τα βραδια.
Να ποναω που δε μπορω να αγγιξω τα ακατορθωτα.
Να σκεφτομαι παλατια.
Εκει που θα κραταω εσενα, χωρις να νοιωθω μιση.

Η μαμα με εμαθε παραμυθια, δε με εμαθε όμως τη ζωη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-09-2012