Μια αφηνιασμενη μερα

Δημιουργός: SHARK_ASTIKOS

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μου’ ρθε συνάμμενη και κουνημένη
σαν τη φοράδα τη φουντωμένη.
Τη ρίχνω ανάσκελα και ανεβαίνω
καβάλα στ’ άλογο και τη βατεύω.
Κι αυτή αλλόφρονη να μου φωνάζει
τρέξτο το άλογο που φλόγες βγάζει.

Της λέω να κάνουμε και μία στάση,
κι αυτή κατάλαβε αλλάζουμε στάση.
Της καλοάρεσε η στάση η καινούρια
και μου τουρλώνεται, φωνάζει γιούρια.

Αχ, καβαλάρη μου τ’ άλογό σου σε χάνει
τριγύρω δε φαίνεται κανένα χάνι.
Μα! τα καπούλια της!
με έχει ρέψει,
έτσι όλο κόντρα που τα’ χει στρέψει.
Μα! τ’ αχαλίνωτο
χλιμίντρισμά της
ούτε με φίμωτρο παύει η μιλιά της.

Και ‘’φύσει’’ ως ‘’έπεσα απ’ τ’ άλογό μου’’
μου λέει κυνήγα με .....
το διάολό μου!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-09-2012