Λέξεις κι ουράνια μιλήματα

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Λέξεις κι ουράνια μιλήματα[/B]

Λέξεις, ήχοι, χρώματα!
Σαν φορτωμένος ναν’ ο αέρας μ’ ουράνια μιλήματα.
Κι η νύχτα…Ω, η νύχτα!
Μια πριγκηπέσα στολισμένη με τα σμαραγδένια φορέματα της φαντασίας,
με κόκκινες ανατολές ατέλευτων στιγμών.
Γαλάζιος που ‘ναι ο ουρανός ακόμα και το βράδυ!
Με μπλε πουλιά – ονείρατα - στον κόρφο του κλεισμένα!
Με μύρια τόσα αρώματα -υφάδια μνήμης- κεντημένα με βαθυγάλαζες κλωστές.
Και να οι πληγές, ανοιχτές στον αέρα!
Αίμα νωπό, αίμα πηχτό - μια ζωγραφιά πάνω στο θόλο τ’ ουρανού.
Πονάει κάποτε η θύμηση.
Μα οι λέξεις λυτρώνουν!
Να τες χορεύουν μες στον αέναο ρυθμό της λύτρωσης
κι οι κορδέλες με τα γιασεμιά της αλήθειας, να τους στολίζουνε τα μαλλιά.
Ακούς; Το τραγούδι των αγγέλων, τ’ ακούς;
Αναπηδά μέσ’ απ’ το αίμα, μέσα απ’ τα φυλλώματα μιας κάποιας προσμονής,
μέσα απ’ τα μουσκεμένα βλέφαρα.
Ναι! Λυτρώνουν οι λέξεις!
Έλα πάρε μια, πάρε δυο, πάρε τρεις,
ξεκρέμασέ τες απ’ τα κλωνάρια του παραδείσου
και κάνε το δικό σου ποίημα.
Βούτηξε τες μέσα στα πιο σκοτεινά σου πηγάδια,
εκείνα με τα διάφανα νερά, εκείνα με τις κόκκινες φλόγες
των αδάμαστων πόθων,
εκείνα με τις βαθύτερες ομορφιές μιας πληρότητας.
Ακούς;
Ακούς τη μελωδία που ψέλνει η ψυχή
μες στους αιθέρες των γαλάζιων ονείρων;
Πες μου την ακούς; Τη νοιώθεις πόσο λεύτερη είναι!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-09-2012