τα σούρτα φέρτα των ονείρων

Δημιουργός: l;)ena, lena

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήταν τότε που χόρευε γυμνή η ψυχή σου στις επάλξεις του ονείρου
και εκείνη η χαρά απερίγραπτη..Σαν το πρώτο δάκρυ , το πρώτο πρωινό του μωρού που έρχεται με φόρα στη ζωή..Δεν ξέρει το φως κι όμως το ρισκάρει..ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ..

Δεν είναι τα σοκάκια τα άγνωστα μα τα γνώριμα που κάνουν τη βόλτα ταξίδι, τη νύχτα ουρανό και το σούρτα φέρτα των ονείρων αυλίτσα στα μάτια μας..

Είναι τόσο όμορφη η αγάπη σαν απόσταγμα του πιο σπάνιου χρώματος...Μια σταγόνα ευτυχίας , μια μικρή ζωή με χρόνο χωρίς παπούτσια σκονισμένα στην αποθήκη της κραυγής!!!


Πόσο όμορφες είνια οι γυναίκες δίπλα στη φύση...δροσίζουν τη ματιά σου την κουρασμένη από τον πόλεμο των δακρύων και γαληνεύουν τους χειμάρρους από ξεχειλισμένη μοναξιά σε ρυάκια σοκολάτας!!!Σπας κομμάτι κομμάτι το άγνωστο αύριο σου , γι αν α ζήσεις το σήμερα , άδολα , αβίαστα ,αλλά και πολύ ουσιαστικά...


Αυτό ήταν το σχόλιο

πάμε και στη σημερινή δημιουργια


Χρόνια περασα πολλά
μέσα σε υπόγεια
να ξηλώνω μοναξιά
της σιωπής σου λόγια

τα κανα ένα φυλακτό
αγάπη να γεμίζει
σαν γέλιο που γλιστρά
τον ήχο να δροσίζει

ήτανε τ αμάτια σου αυτά
μέσα στου ονείρου τη φωτιά
που κρατούσα πάντα αγκαλιά
όμως πια δε σε θυμάμαι

έφυγες για πάντα τελίκα
τώρα ελευθερωθηκά
άλλο με φάντασματα ψυχρά
τις νύχτες δεν κοιμάμαι


ήρθαν ώρες κελί στου μυαλού τη φυλακή
γυρευά συνδυασμό
να με φέρω πάλι πίσω
μα είχα πάρει δανεικά της ψυχής σου τα κλειδιά
άνοιξα τον ουρανό
μα αφήσα εμένα πίσω


τώρα που έφυγες εκτός
όλο είναι αγάπη μου όλο φως
νομίζα ότι αν ήσουν μακρυά
δεν ήξερα πως να ζήσω

μα είχα κάνει τελικά
λάθος και τρελό μπελά
σε αγάπησα τρελά
όπως τα παιδιά ηθελά να σου μιλήσω



μα πια δε σε θυμάμαι
\οι νύχτες δεν πονάνε
πάει πέρασε
η αγάπη χαμογελάσε

μα πια δε σε θυμάμαι
ανάσες μου δε σπάνε
πάει πέρασε
ΖΩΗ ΞΗΜΕΡΩΣΕ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-09-2012