Γελασμένος και πάλι

Δημιουργός: αδιόρθωτος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΓΕΛΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Της αγάπης τα λόγια
Ξεθωριάζει ο χρόνος
Ξεχειλίζει ο πόνος
Στα πικρά μοιρολόγια.
Ξεψυχούν όσα είπες
Και το νόημα χάνουν
Και ποτέ δεν θα γιάνουν
Των χεριών σου οι τρύπες.

Των φτωχών η θρησκεία
Κατοικεί σε παλάτια
Και πουλά σαν πραμάτεια
Την αγνή σου θυσία.
Κι οι φτωχοί μόνο βρίζουν
Και με ύπουλα χέρια
Προδοσίας μαχαίρια
Στο κορμί σου γυρίζουν.


Σ’ αυτούς τους καιρούς στ’ όνομά σου μιλάνε
Αυτοί που λαούς μεσ’ στο αίμα κυλάνε
Κι αν κάποιοι στη γη σου ζητούν να γυρίσεις
Το ξέρεις καλά πως τα ίδια θα ζήσεις.
Εσύ κι ο σταυρός που θα σέρνεις στον ώμο
Κι ο όχλος ξανά θα σε φτύνει στο δρόμο
Κι αντί για νερό η χολή με το ξύδι
Ποτήρι στερνό στο στερνό σου ταξίδι.


Το αστέρι κι οι μάγοι
Σε πορεία θανάτου
Κι η γενιά του Πιλάτου
Σπιτωμένη στη Χάγη.
Σοβαρή σε προσμένει
Για τη νέα σου δίκη
Κι η παλιά καταδίκη
Από χρόνια βγαλμένη.

Με σκυμμένο κεφάλι
Θα ξανάβρεις μπροστά σου
Το γνωστό Γολγοθά σου
Γελασμένος και πάλι.
Βασιλιάς της οδύνης
Με αγκάθινο στέμμα
Της αγάπης το αίμα
Αδικαίωτα χύνεις.


Σ’ αυτούς τους καιρούς στ’ όνομά σου μιλάνε
Αυτοί που λαούς μεσ’ στο αίμα κυλάνε
Κι αν κάποιοι στη γη σου ζητούν να γυρίσεις
Το ξέρεις καλά πως τα ίδια θα ζήσεις.
Εσύ κι ο σταυρός που θα σέρνεις στον ώμο
Κι ο όχλος ξανά θα σε φτύνει στο δρόμο
Κι αντί για νερό η χολή με το ξύδι
Ποτήρι στερνό στο στερνό σου ταξίδι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-09-2012