μερικά ποιήματα ενός φίλου μου Δημιουργός: thrasher, θάνος χρόνια σου πολλά φίλε.να γράφεις πάντα τόσο ιδιαίτερα Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info
1)
Είναι οι στιγμές του άγριου πόνου
το μέσα σου κτήνος λευτερώνεται
και σου ξεσκίζει τα σωθικά
φορέας καθαρού αποστειρωμένου τρόμου
βαδίζεις ανάμεσα σε ανθρώπους που γελάνε
κοιτάζουν βιτρίνες ή συζητάνε ήσυχοι
Μην ανησυχείς συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες
σκέψου κάνα ανέκδοτο,γράψε κάνα ποίημα
βγες μια βόλτα με το ποδήλατο
κάνε κάτι τέλος πάντως που δεν θα σε οδηγήσει στο κρατητήριο
Χρόνης Καλοκαιρίδης ( από τη συλλογή "Νόθα Ντοπαμίνη" [I][B])
2)
Σ΄ένα μαγαζί καθόμασταν
και καθώς η ώρα περνούσε
φεύγαν οι παρέες στα σπίτια τους
οι παρέες που ίσως έκρυβαν την κοπέλα
που θα μπορούσε να ορίσει τη ζωή μου
αν είχα το θάρρος να την προσεγγίσω
για να ρωτήσω κάτι ηλίθιο
όπως κάθε πότε περνάει το 78Ν
(όλοι ξέρουμε πως περνάει κάθε 30΄)
ή αν πιστεύει στους εξωγήινους
και απ'το ένα θα πηγαίναμε στο άλλο
θα φιλιόμασταν με πάθος
θα ερχόταν και το στεφάνι και το παιδί
και οι ιδιοτροπίες της
όπως να μην κάνω δαχτυλιές στα παράθυρα
να μην κατουρώ στη λεκάνη
και να μην λέω χαζά αστεία στους επισκέπτες μας
Όμως δεν είχα το θάρρος
και απλά τις παρατηρούσα να φεύγουν γελαστές
μαζί με την κοπέλα που ποτέ δεν θα μάθει
πόσο επικίνδυνα φλέρταραν
της μοίρας μας τα μονοπάτια
Χρόνης Καλοκαιρίδης ( από τη συλλογή "Νόθα Ντοπαμίνη" [I][B])
3)
Σαν σκέφτομαι τα βράδια που πέρασα μόνος
προβάλουν στο μυαλό μου ανατολίτες μοναχοί
που ξυπόλυτοι σκαρφαλώνουν σε μυθικά βουνά
Σαν σκέφτομαι τα βράδια που πέρασα μ'έρωτα
προβάλουν στο μυαλό μου χαμογελαστά παιδιά
που τ'άφησαν οι γονείς τους να παίξουν κρυφτό
στην πλατεία και έκτοτε δε τα βρήκαν ποτέ
Χρόνης Καλοκαιρίδης ( από τη συλλογή "Νόθα Ντοπαμίνη" [I][B])
4)
Έτσι όπως καθόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον
με κάποιους να κοιμούνται απαλά
με κάποιους να συζητάνε γελαστοί
με κάποιους ν' ακούνε την ήσυχη μουσική
θα ήθελα να'ρχόνταν ένας αόρατος ινδιάνος
δίχως να το καταλάβουμε να μας βαλσαμώσει
και να γεμίσει το σπίτι ως απάνω με φορμόλη
για να κολυμπάει ανάμεσα απ΄τα ακίνητα κορμιά μας
η ευτυχία δια παντός
και να έρχονται μετά από αιώνες οι δάσκαλοι
με τα καλωδιωμένα παιδιά
που θα φέρουν ρυθμιστές συναισθημάτων,
ενσωματωμένες μνήμες και ψηφιακά μάτια
προσπαθώντας να τα μάθουν
τι εννοούσαν κάποτε οι άνθρωποι
με τη λέξη χαρά
Χρόνης Καλοκαιρίδης ( από τη συλλογή "Νόθα Ντοπαμίνη" [I][B])
Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-09-2012 |