Εις τον Κέρρυ

Δημιουργός: ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κατὰ Ἰούλιον τοῦ 1872 ὑπήγα εἰς τὸ Ἅγιον Ὅρος χάριν προσκυνήσεως, ὅπου ἔμεινα ὀλίγους μῆνας.-(Αλ. Παπαδιαμάντης)

Θερινή ραστώνη αυγουστιάτικης εσπέρας,
τα αποτσίγαρα στον πυθμένα του σταχτοδοχείου,
αναπαύονται στις στάχτες σαν τ΄όνειρα που πήραν φωτιά και σβήσαν.
Το όνειρο ενός ακόμα ταξιδιού συνάντησε αυτό της Επιδαύρου
μόνο το τσίμπημα των κουνουπιών παρέμεινε υπαρκτό.
Ύστερα, γκρέμισε η πόλη κι εκεί ανάμεσα στα συντρίμια ο Έρεβος περιπλανιέται
ανάμεσα στα δαχτυλίδια του καπνού σκόρπιες κουβέντες
παλιές φωτογραφίες, ταξίδια, τα παιδικά μας χρόνια θαρρείς πως ζωντανέψαν
κομμάτια απ την καρδιά μας, απ΄τη φορμόλη βγήκαν,μαλάκωσαν.
Άλλες πολλές μνήμες ασθενικές,σιωπή και φαντασία
έπεα πτερόεντα και γήινα, κουβέντες φιλικές κι αστεία.
Κεχριμπαρένια κύματα, που κάτι δεν σημαίνουν απλά βαφτήκαν έτσι χάριν της ποίησης.
Νεκρός ο Ντοστογιέφσκυ μια περιουσία στο ράφι σκονισμένη.
Αν οι γονείς λάθη δεν έκαναν, θα ήσουν γιος θεών΄
στις πλάτες σου θα κουβαλούσες τα προβλήματα του κόσμου.
Έπειτα θα μου πεις, ζητάμε τόσα κι εμείς κάτι δεν κάνουμε
απλά τα πράγματα, απλά μες στην πολυπλοκότητα της διαφορετικότητας μας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-09-2012