Οι γλάροι

Δημιουργός: ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καράβια χάρτινα βουλιάζουν στα κανάλια
σαν περιστέρια με μηνύματα που τρέχουν στα χαμένα.
Παράλογες εικόνες χαμένων ποιητών,
πάντα οι ίδιες λέξεις, αστέρια,φεγγάρια και πουλιά
και κάπου πέρα η θάλασσα και λίγα βράχια
μια παραλία κι οι λεμονανθοί, οι ψίθυροι απ τ΄αγέρι
και κάποιο χάδι απ το κάτασπρο της χέρι
Το πιο όμορφο κορίτσι,λειβάδια με λουλούδια
όλα βαμμένα στο χρώμα της αγάπης
και κάπου ολόγυρα ο έρωτας να ρίχνει αβέρτα βέλη.
Ακόμα μια σελίδα πέφτει στο κανάλι,
μουλιάζουν οι στίχοι γίνονται λεκέδες
πόσο μπορεί να ζήσει ένα χάδι γραμμένο σε χαρτί;
όσες φωτιές και ν ανάψεις καμία φλόγα δεν θα μοιάζει στα μαλλιά της.
Ύστερα, ρώτησα του ναυτικούς π΄αράζουν στα καρνάγια του Ρότερνταμ
"Εσείς,πολυταξιδεμένοι! , μην είδατε μια θάλασσα να ΄χει το χρώμα των ματιών της; "
Κανένας δεν απάντησε κανείς δεν ήταν σίγουρος για να μου πει.
Τα έβαλα με τους γλάρους που διωχναν τα περιστέρια από τα ψίχουλα
κι έκρωξαν εκδικητικά πως κάπου υπάρχει η θάλασσα που γυρεύω...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-09-2012