το μονοπάτι της γνώσης (επεισ 23) Δημιουργός: marakoskevasmata, Μάριος Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info επεισ 23Α
"Ω φίλτατε Αρχίλοχε,έχω αιώνες να σε συναντήσω"είπε , ενώνοντας τις παλάμες του σ ένδειξη χαιρετισμού.
"Ας αφήσουμε τα τυπικά υποχθόνιε άρχοντα ", απάντησε εκείνος θυμωμένα ,χωρίς ν ανταποδώσει τον χαιρετισμό. Η χειρονομία του αυτή ξένισε τον Πλούτωνα, γιατί δεν είχε συνηθίσει μια τέτοια συμπεριφορά από μέρους ενός παλιού του φίλου .
Όμως ο Αρχίλοχος δε
ν του έδωσε την παραμικρή ευκαιρία να εξωτερικεύσει την δυσαρέσκεια του και συνέχισε .
"Το ξέρεις πως οι ηλίθιοι οι νάνοι σου, συλλάβανε ένα ΄΄αποφλειωμένο΄΄?"
Ο Πλούτωνας δεν πίστευε στ αυτιά του.
"Δηλαδή σ ένα νεκρό οργανισμό για την εποχή μας ,έκαναν έλεγχο αύρας ?"ρώτησε ,στρέφοντας με οργή τα μάτια του προς το μέρος τους.Η φρικτή τιμωρία τους είχε ήδη αρχίσει ,καθώς με ένα νεύμα του,γύρω απ τον καθένα τους, σχηματίσθηκε ένα διαφανές κέλυφος θανάτου.
Ο νόμος που ήτανε υπεράνω συναισθημάτων και ευαισθησιών, ήταν σαφέστατος." Ο αδικών ,υφίσταται την ποινή του αδικημένου".Ο αναζητητής ένοιωσε τόση φρίκη όταν τους είδε να ζαρώνουν αφυδατωμένοι, που ξέσπασε σε λυγμούς.
"Και τι είναι αυτό που αναζητάς πρωτόγονε ταξιδευτή στον τριακοστό αιώνα ?" συνέχισε ο Πλούτωνας απευθύνοντας το λόγο στον ταραγμένο απ το συμβάν αναζητητή.
"Αναζητώ καινούργιες γνώσεις ταξιδεύοντας στο χρόνο,μέσα από ένα πείραμα που γίνεται αυτή τη στιγμή στην εποχή μου",απάντησε εκείνος κοιτάζοντας τον θαρρετά στα μάτια.
"Είναι υποκείμενο υπνωτισμού με τη θέληση του",συμπλήρωσε ο Αρχίλοχος. Ο Πλούτωνας τότε θαυμάζοντας το θάρρος του αναζητητή, προθυμοποιήθηκε να τον ξεναγήσει ο ίδιος στις πόλεις που βρίσκονταν διάσπαρτες στην επιφάνεια .
Με μια κίνηση των χεριών του,ένας ασημόχρωμος πίδακας φωτός τους περιέλουσε, διακτινίζοντας και τους τρείς κάτω από ένα θόλο στην επιφάνεια του πλανήτη .
23Β
"Ιδού ο πρώτος οικισμός που κτίσθηκε στην επιφάνεια" ,είπε ο Πλούτωνας δείχνοντας τους μια επιγραφή χαραγμένη πάνω σ ένα μονόλιθο στην είσοδο της πόλης."ΑΡΓΟΣ", φώναξε χαρούμενα ο αναζητητής ,μη συγκρατώντας τον ενθουσιασμό του .
Οί δρόμοι ήτανε γεμάτοι κόσμο που περπατούσε κεφάτα κάτω από πανέμορφες στοές μεγαλοπρεπών κτιρίων, που στις εσοχές τους φιλοξενούνταν μικροί εμπορικοί θύλακες .
"Μα πως τα κατάφεραν , αφού στην εποχή μου είναι ακόμα κάτω απο Οθωμανικό ζυγό?",επανέλαβε μουδιασμένα ,μη πιστεύοντας στα μάτια του.
"Απελευθερώθηκαν λίγα χρόνια αργότερα μετα το Βατερλώ,αλά με τη διχόνοια και την αρχομανία τους ,γίνανε στη συνέχεια υποχείρια του λέοντα,του αετού και της άρκτου.
Όμως το προγονικό τους πνεύμα επιβίωσε και έγινε κτήμα όλων των όντων στο διάστημα.
Η μαθηματική τους γλώσσα και γραφή ,έγιναν ο κώδικας επικοινωνίας ανάμεσα σε γήινους και σε εξωγήινες οντότητες, μέσα από συστήματα προηγμένων ηλεκτρονικών εγκεφάλων, που τις είχανε εγκαταστήσει στ άδυτα του λειτουργικού τους" επεξήγησε ο Πλούτων, δείχνοντας του τις αναρίθμητες επιγραφές με Ελληνικούς χαρακτήρες στις προσόψεις των εμπορικών καταστημάτων..
"Ωστε αναγεννήθηκαν τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ μετα από τόσους αιώνες απαξίωσης και υποβάθμισης τους?",ψέλλισε ο αναζητητής, νοιώθοντας δέος για την αναγέννηση ενός Αρχαίου λαού που στην εποχή του στέναζε κάτω απ τον Οθωμανικό ζυγό.
"Αυτή η σπάνια ράτσα, μοιάζει με τον μυθικό φοίνικα.
Αναγεννιέται απ την τέφρα της αλλά και πεθαίνει μέσα στην τέφρα της", είπε με σημασία ο Πλούτωνας."Και ποιοί ήτανε εκείνοι που μεταλαμπάδευσαν το πνεύμα εκείνης της ράτσας?"ρώτησε ξανά ο αναζητητής τον οικοδεσπότη τους."Οι εκτός Ελλαδικού γεωγραφικού χώρου Έλληνες της διασποράς,καθώς και ξένοι ως προς την συγγένεια και καταγωγή μ αυτούς,δηλαδή οι απανταχού Ισοκρατικοί."
Κάποια στιγμή μέσα από το πλήθος που ψώνιζε,κάποιος αποσπάστηκε και έσπευσε με γοργό βηματισμό κοντά τους.
Το παρουσιαστικό του φαινόταν γερασμένο και η όλη κατατομή του έδειχνε, πως δεν ανήκε στην κατηγορία εκείνων που αναζωογονήθηκαν εκ σχάσεως.
συνεχιζεται Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-10-2012 | |