Μονομαχια

Δημιουργός: Sandrine, Αλεξανδρα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χερια ανοιχτα, βλεμμα κενο
βημα που συλλαβιζει σε εννεα ογδοα την απογνωση
στροφες δερβισικες, για να ξορκισουν
μια αγαπη που'πρεπε απο καιρο να'ναι νεκρη...
Μια πραξη απελπισίας για να δειξω
οτι δεν ειμαι πια στο κεφι σου μπεγλερι
οτι για του καημου σου τη φουρτουνα
εχω πια βρει σιγουρο σταβεντο
Ολα θολα, το μονο που διακρινω
ειναι η μορφη σου, γονατισμενη εμπρος μου.
Καθε ματια σου αγερωχη, αυταρεσκη
σταλαζει στην ψυχη μου το φαρμακι της
και καθε χτυπος των χεριων σου, ιδιος πιστολια,
ανοιγει στην καρδια μου μια πληγη ακομη.
Γαμωτο μου, θα σε νικησω!
Δεν ειναι δικαιο γι' αυτον που στεκει πλαι μου,
να'ναι τσιροτο σ'ενα τραυμα αγιατρευτο,
να εχει για στολιδι τα κουρελια που παρατησες.
Οσο κι αν με ποναει θα σε νικησω αποψε,
σε τουτο το ζειμπεκικο θα σπασω τη γητεια σου
Στο ειρωνικο χαμογελο σου αντιγυριζω
εναν σεβντα σ' απεχθεια μασκαρεμενο
ενα "σε εχω ξεπερασει" τοσο βροντερο
που ισως το πιστεψω, καποτε, κι εγω η ιδια

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-10-2012