Το ποίημα του σκοτεινού

Δημιουργός: Petrosadam, Πέτρος Αδάμ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τι τ’ αντίθετα κραυγάζουν;
Ποια αρχή ενοποιητική ταυτοποιεί όσα φαντάζουν τόσο απόμακρα;
Ο λόγος συνενώνει τ’ άκρα.
Ένα υπερμέγεθες σώμα που στηρίζει τη φιλοσοφία των αντιθέτων.
Ποιο σώμα παγερό δεν θερμαίνει το χουχούλισμα της ανάσας;
Ποια θερμή ψυχή δεν ψύχεται μπροστά στην αδικία;
Σκέψου τα χείλη τα ξερά που τα νοτίζει ένα υγρό φιλί.
Τη μέρα διαδέχεται η νύχτα και το θέρος ο χειμώνας.
Ο πόλεμος εγγυάται την ειρήνη κι η πείνα φεύγει μακριά όταν η χόρταση καταφθάνει.
Θυμήσου την αρρώστια και πόσο υγιής αισθάνθηκες όταν παρήλθε.
Την ανάπαυση που ένιωσες όταν αποκαμωμένη ξάπλωσες σ’ ένα κρεβάτι.
Το ζωντανό κάποτε πεθαίνει και το πεθαμένο ήταν ζωντανό ή ζωντανεύει πρόσκαιρα ξανά.
Το ξύπνιο κοιμάται το λήθαργο και τ’ όνειρο φαντάζει πιο πραγματικό από την ίδια τη ζωή.
Ο νιός γερνά και ο γέρος γίνεται μωρός, γιατί όλα τα παραπάνω συν τω χρόνω γίνονται αυτά και αυτά εκείνα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-10-2012