Δημιουργός: ειρήνη, Ειρήνη Παραδεισανού

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θα σας προσφέρω τη δίψα μου
Θα τη στραγγίξω σε κανάτι διάφανο
Και θα προσμένω τα χορτάτα λαρύγγια σας
Να ‘ ρθουν να καμωθούν πως τα’ γγιξε η δίψα

Θα σας προσφέρω τη λύπη μου
Θα τη στερνιάσω σε χωμάτινο σινί
Και θα προσμένω τα δάκρυα του πόνου σας
Έτσι ως θα καμώνεστε τους πένητες

Θα σας προσφέρω τους στίχους μου
Εγώ ο μόνος
Ο στερημένος από νότες ουρανού
Εγώ που μ’ άγγιξε η λάβα του κενού
Μου τσουρούφλισε το νου
Κι από τότε σέρνω τα βήματά μου και τρεκλίζω
Σε τούτη τη γη που με διώχνει

Είναι στιγμές
Που κλείνω τα μάτια και βυθίζω τη σιωπή μου μέσα στην οχλαγωγία σας
Είναι στιγμές
Που ουρλιάζω λέξεις ακατανόητες
Κι άλλες
Που λέω ακριβώς αυτά που θέλετε ν’ ακούσετε
Με τάξη και σύνεση
Ακριβώς αυτά που θέλγουν τα μικρά σας μάτια
Και προσμένω

Εγώ ο μόνος
Που το μόνο που πόθησα
Είναι ένας νους δίχως χάσματα
Μια θάλασσα δίχως κύματα
Κι ένας γκρεμός να πηγαίνει ολόισια στην άκρη του μυαλού
Να περιγράφει τα στοιχειά
Να τα μερώνει
Γητειές να τραγουδά
Πουλί της τρέλας.

[ Ρητορική ένδεια, Βακχικόν 2013 ]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-10-2012