Μητέρα, συγνώμη

Δημιουργός: Fulminus

Και ενα σοβαρο ποιημα...μου βγηκε στην στιγμη και το εγραφα εδω αμεσα, οπως μου ερχοταν.

Αφιερωμενο με ολη μου την καρδια, στην μητερα μου.
Σ'αγαπαω! Κι ας μη στο λεω οσο θα'πρεπε!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μητερα, συγνωμη που μαλωνουμε συχνα
θελω να ξερεις εισαι των πλυγων μου γιατρεια
Φαρμακο σ'εχω για του κοσμου την κακια
και σε καλω κοντα μου σε καθε κακουχια

Αστερευτη το ξερω ειναι της μανας η αγαπη
μα και κοντα σου γινεται το φάρμακο φαρμάκι!
Γιατι η μονη διαφορα ειναι στην ποσοτητα
κι οσο κι αν σε αγαπω, θελω κι εγω ταυτοτητα!

Ασε με οπως θαρρω, μητερα μου, να ζησω
κι αγαπα με οπως μπορεις χωρις να υπερβαινεις
να ξερεις πως σε σκεφτομαι και θα γυρισω πισω
τα νεα μου θα σου τα πω δε μελει να επιμενεις.

Καταρα ξερω μου δωσες να κανουν σαν εμενα
και τα δικα μου τα παιδια τα προμελετημενα
ξερω ειναι μοιρα του γονειου να υπεραγαπαει
ξερω ειναι μοιρα του παιδιου να τον τυρανναει.

Μητερα, συγνωμη που μαλωνουμε συχνα
συγνωμη που μεγαλωσα και δε σε λεω "μαμα"
Συγνωμη που σε παιδεψα και σε παιδευω ακομη
Γιαυτο και παλι θα σου πω, μανα, χιλια συγνωμη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-04-2004