Ο μικρός λαχειοπώλης

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένας μικρός λαχειοπώλης
είχε στο χέρι του κρυμμένο
ένα λαχείο ακυρωμένο
που το’ χε ξύσει κάποια, μόλις.
Λαχνός που χάνει, δεν κερδίζει
του’ χανε μάθει οι μεγάλοι
-οι παιδικοί του παπαγάλοι-
κι όμως η τύχη, ναι, γυρίζει.

Σαν τον τροχό που ένα χέρι
γυρνάει με φόρα κάθε βράδυ
στριφογυρνάει στο σκοτάδι
και σταματάει σ’ ένα αστέρι.
Κι έτσι ο μικρός λαχειοπώλης
τους αψηφά χαμογελώντας
μέσα στη νύχτα κυνηγώντας
εκείνην που’ χε χάσει μόλις.

Περνάει φώτα και βιτρίνες
καφέ και μπαρ μα εκείνη λείπει
τον επισκέπτεται η λύπη,
περνάνε μέρες μα και μήνες.
Τη βρίσκει μόνη κάποιο βράδυ
που τον Ωρίωνα κοιτούσε,
τον κυνηγό της καρτερούσε
και το ωραίο του σημάδι.

«Μικρή Πλειάδα ξεχασμένη
σε θέλω ακόμα για δική μου
στον ουρανό μα και στη γη μου
κι ας είν’ η μοίρα μας γραμμένη
Να κυνηγώ να μη σε φτάνω
να ρίχνω βέλη που πετρώνουν
πίσω σου να με μαρμαρώνουν,
‘κει που σε βρίσκω, να σε χάνω.»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-10-2012