Ξερω

Δημιουργός: αδιόρθωτος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΞΕΡΩ

Ό,τι πήρ’ από σένα με των άλλων τα μέτρα
Ήταν λίγες στιγμές που κρατήσανε μόνο
Όσο ένα λουλούδι που ανθίζει στη πέτρα
Λες και είναι το παν κάποιο βάθος στο χρόνο.

Όμως ξέρω πως μπόρεσα
Να μετρήσω τ’ αστέρια
Σαν τα χέρια μου χώρεσαν
Στα μικρά σου τα χέρια
Της αγάπης πως διάβηκα
Τα κρυφά μονοπάτια
Σαν τα μάτια μου χάθηκαν
Στα δικά σου τα μάτια.

Αν ρωτήσουν εμένα θα τους πω ήσουν δώρο
Μια βροχή τον καιρό που διψούσε το χώμα
Είσαι φως που δεσμεύει τον αδέσμευτο χώρο
Μια πνοή θεϊκή στο εφήμερο σώμα.

Τώρα ξέρω πως μπόρεσα
Να μετρήσω τ’ αστέρια
Σαν τα χέρια μου χώρεσαν
Στα μικρά σου τα χέρια
Της αγάπης πως διάβηκα
Τα κρυφά μονοπάτια
Σαν τα μάτια μου χάθηκαν
Στα δικά σου τα μάτια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-10-2012