Το δωμάτιο

Δημιουργός: γιος της βροχής, Κωνσταντινος Πορφυρος

για σένα,για μένα για όλους..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάνε μέρες που βρέχει
θαρρείς,όλος ο κόσμος
γέμισε μούχλα
θαρρείς,το έδαφος
μεταμορφώθηκε σε λάσπη
τόσο πολύ δάκρυ.

Κι εκεί που λες θα σηκωθείς
αυτός ο καιρός σε πετά πάλι κάτω
η έλλειψη επαρκούς φωτισμού
ο θόρυβος της βροχής
αυτός ο πόνος στα κόκκαλα,
ο πόνος παντού.

Κι η μάνα
δε φαίνεται στην πόρτα
σχεδόν ποτέ
με το δίσκο γεμάτο καλούδια
χυμό πορτοκάλι και μαρμελάδα
μ'ένα χαμόγελο να φωτίσει ο τόπος
να σπάσει αυτή η παγωνιά.

Σ'αναζητώ
εσένα,τη μάνα
ανθρώπους που χάνω
κάθε φορά που η ζωή μου γυρίζει πίσω
μήπως και σηκωθώ
το ίδιο δυνατός.

Μα δε μπορείς με παρελθόν
να χτίσεις το παρόν
γι'αυτό χάνονται οι άνθρωποι
όταν αρχίσουν να γίνονται απαραίτητοι
δε θα κατάφερνες να προχωρήσεις διαφορετικά.

Θα πάρω ένα σφουγγάρι λοιπόν
να σβήσω αυτήν τη μούχλα,
που επιμένει να θέλει
να ντύσει το δωμάτιο,
να φωτίσει λίγο
ας βρέχει έξω
ας βρέχει για όλον τον κόσμο
το δωμάτιο αυτό
θα μένει καθαρό φωτεινό..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-10-2012