ότι δεν λησμονιέται

Δημιουργός: Μελής

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πώς να μην κλάψω σαν σε δω
και πώς να μην λυγίσω
είμαι στον τόπο σου εδώ
και σβήνω σαν αερικό
που φύσηξε και χάθηκε
από πατρίδας ήλιο

Πώς να μην έχω μια σιωπή
που ματωμένη καίει
για μια γλυκιά αναπνοή
κι ένα φιλί που στέκει
σαν μια ανάμνηση παλιά
που όλο πιπιλάει
την πιο βαθιά μου την πληγή
με πίνει και πονάει

καθώς ερχόσουν ήμουνα
ο φίλος σου που ξέρει
πώς να σου πει καλώς τόνε
και να σε συνεφέρει
με λόγια πάνω στο πιοτό
για έρωτες και πάθη
με δυο μπουκιές ζεστό φαί
και εις υγειά στα λάθη


τώρα εσύ μπορείς να δεις
ότι εγώ πια χάνω
μπορεί να πιεις να φας να ζεις
ότι δεν λησμονάω
κι εγώ μονάχος βρίσκομαι
κρατιέμαι απ’ τις λέξεις
της γλώσσας που με γέννησε
και μ’ έχει σημαδέψει


στον wolfgang

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-10-2012