Τα πουλιά ακροβατούν στον άνεμο του φθινοπώρο

Δημιουργός: Οδυσσέας Παράδοξος., Κάπταιν Φάντασμα.

Στο απέραντο.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα παιδί πάνω σ΄ένα δέντρο,μετράει ένα ένα τα αστέρια του ουρανού,μια χειμωνιάτικη λιακάδα που θυμίζει το πιό τρελό καλοκαίρι,η ζωή σου παγωμένη μέσα στα μάτια της...
Και πάλι εκείνο το παιδί,να κοιτάζει τον εαυτό του μες σε παλιές φωτογραφίες,ο χρόνος που όλα τα ομορφαίνει κι όλα τα σκορπά,ηλιοβασιλέματα πνιγμένα σε πελώρια σύννεφα,αυτή η θλίψη πάντα...
Η ψυχή γνωρίζει πως ένα μικρό πουλί που ακροβατεί στον άνεμο του φθινοπώρου είναι σημάδι μιας αγάπης που κάποτε θα ΄ρθει,ο άγγελος που ζωγράφισε τα μάτια της ήξερε πως θα σου άρεσαν πολύ,η εξοχή που φαντάζει ακίνητη πόθησε όλες τις βροχές,τα καράβια μπορούν κι ερωτεύονται στεριές που δεν αντίκρυσαν ποτέ,τα παιδιά όταν παίζουν και τρέχουν ανέμελα τριγύρω είναι περιπλανώμενα μυστήρια...
Στο πιό θλιβερό ξημέρωμα παρηγοριά είναι η αγάπη,η αγάπη που δεν υπήρξε ποτέ μα κάθε μέρα κάποιος εραστής σιγά σιγά πασχίζει να την πλάσει...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-10-2012