με τ' αγέρι

Δημιουργός: galanidoy

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στις παρυφές του κόσμου το συνάντησα εψές
είχε λαξέψει μια μορφή στα στήθια ενός βράχου
μύριζε δεντρολίβανο στις αδειανες αυλές
φύσαγε ανορμήνευτο στα στήθια μου μονάχο

με μεταξένια μια κλωστή κλεμμένη απ τη χαρά μου
επήρε και σφιχτόδεσε εκει τα όνειρά μου
σε μάτια μόνα κι αδειανά ,σε χάδια που έχουν πάψει
σπίθες ζητά τ'αγέρι μου φωτιά θελει να ανάψει

με τη χαρά ετούτη έσμιξε απάν' στα δυό μου χείλη
και κείνα σιγομουρμούρισαν όμορφα ένα τραγούδι
πήρα και το φύλαξα , μες σε λευκό μαντήλι
σαν να 'ταν άγια προσευχή, σαν να τανε λουλουδι

ως να κοντέψει εκείνη... η έσχατη , η μαυροφορεμένη
ως να ρθει στον τόπο αυτό το άσχημο χαμπέρι
με της γιαγιάς τη μοναξιά, στο μαύρο της τσεμπέρι
στην πεντακάθαρη αυλή, ας ήμουνα, με τούτο το αγέρι

τούτη η γη ας ήτανε να σ'έκρυβε κορμί μου
κι από αυτήν την παρυφή να 'φευγες ψυχή μου
κάτω ,απ 'το κυπαρίσσι τ αψηλό, σ' ήρεμη μια πλάση
σ'ένα τοπίο εξαγνισμού να 'ταν να ξαποστάσεις

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-10-2012