Τα μάτια που πενθούν

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΜΟΥ ΣΤΙΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕΛΩΝ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑΣ ΜΕ ΧΑΜΗΛΟ ΚΟΣΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ ΑΥΤΗΣ!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αλοίμονο στα μάτια που με βλέπουν
σ' εκείνα που μαθαίνουν να με ζουν
κι αν όσα έχουν δει ν'αργοπεθαίνουν
αλοίμονο στα μάτια που πενθούν.

Φεγγάρια ίδια μεσαιωνικά παλάτια
αστείρευτα απο θλίψη και στοργή
μικροί ναοί του κόσμου είναι κάστρα
αδύναμα σαν άστρα μιαν αυγή.

Γλυκά μου εσείς του θάνατου γινάτια
στο φως του πρωινού σβήνει η ζωή
σαν πλοία που τους σπάσανε τα ξάρτια
και μοιάζουν μ'ακυβέρνητη πνοή.

Στα πέλαγα της άγρυπνης ματιάς τους
ας ήμουν των κυμάτων πλοηγός
σαν ένας νοσταλγός της αγκαλιάς τους
μαέστρος των νευμάτων κι αρχηγός.

Στολίδια μου ανεκτίμητα διαμάντια
πανάκριβα της πλάσης θησαυροί
τα χέρια μου σκεπάζετε τα βράδια
το δάκρυ σας μαζεύουν οι καρποί.

Αλοίμονο στα μάτια που μου τάζουν
σ' εκείνα που μαθαίνουν κι αγαπούν
σαν όσα ερωτεύτηκαν διχάζουν
αλοίμονο στα μάτια που πενθούν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-12-2005