Στα πεντέμισι μου χρόνια

Δημιουργός: estia, Μερσίνα Ντζιαφέρη

Ξάπλωσα λίγο στον καναπέ και μου ήρθε αυτή η θύμηση πόσο μαλακά ξάπλωσα εγώ και πόσο ο ΜΑΚΑΡΗΤΗΣ ο πατέρας μου, και μου βγήκε αυτό

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στα πεντέμισι μου χρόνια

Έβαλε μια πέτρα προσκεφάλι
και έγειρε να κοιμηθεί
μα καλά καλά πριν γύρει
έπρεπε να σηκωθεί

Με τον κάματο ν’ αρχίσει
το χωράφι να δαμάσει
και χωρείς ανάσα μια
την ημέρα να προφτάσει

Σαν ανέγειρε μας είπε
ήσασταν καλά παιδιά
που μ’ αφήσατε τον δόλιο
ν’ ανασάνω μια σταλιά

Ήμουνα εγώ, και η ποιο μικρή μου
στα πεντέμισι μου χρόνια
παίζαμε και γελούσαμε
Ώμως μας άκουγε, σαν χελιδόνια

Είχε ο δόλιος να αναθρέψει
οκτώ μικρά παιδιά
και χωρίς πολλές κουβέντες
μια δεκαμελής στρατιά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-10-2012