Αφιέρωση σε Γιώργο Σεφέρη και Νίκο Καββαδία

Δημιουργός: ierografos, Δημήτρης Σαρίκας Κ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΑΝΘΡΩΠΟΣ [ Γ.Σ. ]

Νερό στα δάχτυλα και μια λιμνούλα στων ματιών την άκρη.
Κινείται ήρεμη, στρέφει την αύρα της στου καλυβιού την όψη.

Μα τούτο είδε την πέτρα να μισιέται με το ξύλο
και κάποιον άνθρωπο στα απόμερά του έθαψε.

Ιδανικό τοπίο..

..αν απουσίαζε η ώρα της αλήθειας
τη τραγικότητα, αν δεν είχε φύση
θα ήτανε το ποθητό τοπίο.

Μα φύλλα ακόμη αγαπούν το χώμα
κι είναι οξυγόνο τα δέντρα αν τα στέργεις..

..ελπίζοντας σ' απόσταση το ένα απ' το άλλο να έχουν
και το καλύβι λίμνη να γεμίζει..

..σέρνοντας έξω μουλιασμένο αυτόν τον άνθρωπο
που βάρος μεγαλύτερο σηκώνει
απ' τα βουνά αυτού του κόσμου
που συγκρατεί το τοπίο.

Και πώς να χωρέσουν τα βουνά σε ένα μικρό καλύβι ;


21/09/09



ΠΡΟΣΜΟΝΗ [ Γ.Σ. ]

Ο κήπος άνθιζε στα μάτια σου
και στα λουλούδια όλα ερχόμουν
σαν γλυκοδάκρυ σού τα πότιζα
πίσω απ' τα δέντρα σου κρυβόμουν..

..που ρίχναν ίσκιο στο σημάδι μου
σ' αυτό που χρόνια ξεφυτρώνει
κι όλο φυσάει στο γυμνάδι μου
που της ψυχής δεν ξημερώνει.

Ο ήλιος έσταζε στα χέρια σου
και κιτρινόλουστος γυρνούσα
τα δάχτυλά σου τα ταξίδεψα
σ' 'ολους τους τόπους σου διψούσα..

..ν' αφήσω κάτι απ' το σώμα μου
κι εκεί πατρίδα γη να γίνει
κι όλο το σάλιο από το στόμα μου
θάλασσα απάνω σου να μείνει


18/03/11


ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ [ Ν.Κ. ]

Θα σε ξεθάψουν και ποιητή θα σε αποκαλέσουν
εσένα που χρόνια των κοιμητηρίων
οι ζωντανές ανάγκες σε αναζητούσαν.

Τι κι αν σε θάψανε χωρίς να ερωτηθείς ;
όταν καθόλα ζωντανός ανάγκες είχες..

21/09/09


Δημήτρης Σαρίκας Κ.



κατοχυρωμένα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-10-2012