Τα Μαύρα Μελιά μάτια σου

Δημιουργός: ταπεινος ναρκισσος, Πέτρος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα Μαύρα Μελιά Μάτια σου !
μου γράφουνε, μου ποιούνε, σαν ανθοστόλιστος ανθός !
την ενύποτος των στεναγμών, την σπλαχνική,
στην διάθεση των Ουρανών ! Εγκυμονούσα προσευχή !
Ακοίμητος Αλήθεια !

Μιλούνε στην Θαλπωρός, την Καιοφόρος..
των Ευθυκρινουσών κε προσδεχτικών ματιών μου !
στην ενυπόκριτη, στην φεγγοβόλα των Ουρανών !
την υποταχτική, μέσα σε κραυγή ευλαβικά εκσταντική !
την Ανοθόλευτη, τα των επίγειων σπαραγμών !
ανυποστέρητη σιωπή !

Και μέσα από τα κατάστιχα ορίζουν !
Τα ορθοβατούντα Ορθοφανή !
την ακριβοθώρητη, την λαβωτάτη..
την ύστερη εμπνέουσα, κατάσαρκα κε σαν λευκού ανθού !
κειμένουσα ευφρόσυνη και ευλαβωτέρα σου πνοή !

Κε Του Κήπου οι καρποφόρες θύμισες γλεντούν..
μέσα στο αειφόρο της φύσης σου..
το της Παρθένου Δίχτυ !

Το αείν της γλυκοβόλου και αείν της μυρωδάτου !
..Πενταμόρφου σαγήνης σου !

Το πιο περιούσιο στην άχραντη σου την πληγή !
το ανάβλυτο, το ολόφωτο, κατάφυτο, στην ομορφιά
ολόδροστο στοχάδι σου !

Και μέσα στην Δροσοστάλαστη και Ταπεινή γητειά σου !
κεντούν στο στέμμα σου το ευσπλαχνικό !
την αδιατάραχτη των γενεών, γενεά σου !

Στο αντάριασμα το Θηλυκό, στο αποπλανευτικό της χάριτος !
στο ξάστερο, στο πιο ευγνώμουν χαριέντιστο σημάδι !

Να αφήνονται στοχαστικά, στο βλέμμα σου το αγνώφελο..
που συνορίζει και αγροικά..
την γλυκολάλαντη ματιά σου !

Στο παραγάδι της φωτιάς, στο τα της θέλξεως..
το πιο κατάφορτών των ηδονών !
κατάσπαρτο των ανθοφόρων ευουσώσων ευωδιών..
της συντροφιάς το γλυκερό ασμαίνουσα αμάραντο λιβάδι !

Και η πρόταση της καταλαλίστου, σε θάμπος ομορφιά σου !
Προαίρετη γίνεται σύμφωνος, το τα της θάρρητος αλήθειας σου !
στο κύμα το ανθοστόλιστο, το Πελαγίσια ξοδευτά ομορφοθώρητο !
το της λαμπερής ολοφαίνουσας, στο ξέσπασμα κε στην έκρηξη !
στο άσμα της Εγκάρτερης, τα των καλλίστων αγιασμένων ηδονών !
το της Ανάβλυτης, της Χαρμοσύνος, Θεόφραστης πληγής σου !

Και συντελείται στο Πράο, το Ακάλεστο, που πηγάζει Αδιασάλευτα !
μέσα από την Θεόπνευστη, τα της επιφανείας του Θεού..
Αγέρωχη, Εμπνευστική, Ειλικρινής μορφής σου !
κε αντράχτα κε περήφανα !

Κε μου δείχνει πια τις γέφυρες, τις πόλεις..
στα χρώματα της Σαρκικής Γιορτής σου !
που σαν άνθρωποι εμείς προσωπικά..
φυλάμε Ακαταπαύστα ! Στα πάθη της Ακαταλύτου..
της Αγγελιοφόρου των Δεσμών, της Σαγηνοφόρου Αβύσσου !

Στο άχραντο των Ουρανών..
της Κοιμωμένης, της Χαρμοσύνου !
της Απαντήχητης των Απομαχουσουσών Αναπνοών !
Θεοσεβούντα, Εκσταντικά Ευλαβιωμένη Γής σου !

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-10-2012