Το τρεχαντήρι

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το τρεχαντήρι σου μωρή,
έγινα κι υποφέρω,
ήθελα λίγη θαλπωρή,
μα συ, με είπες γέρο.

Στη Ρώμη σε ταξίδεψα,
για να σε σαγηνέψω,
και του κορμιού σου τους χυμούς,
αχόρταγα να δρέψω.

Σου έφτιαχνα το πρωινό,
πριν καν να το ζητήσεις.
Έτσι μου είπε να φερθώ,
ο φίλος μου ο Ζήσης!

Μα συ, αχάριστη, κακιά,
είχες αλλού τις σκέψεις...
Είπες με βλοσυρή ματιά,
πως φέτος θα νηστέψεις.

Στους φίλους μου σε γνώρισα,
για να ’χουν να ζηλεύουν,
μα με παράτησες, τρελή,
και τώρα κοροϊδεύουν...

Μ’ άφησες μόνο κι έρημο,
πέρσυ στο καλοκαίρι,
και τράβηξες για Ψέριμο,
με άντρες, έν’ ασκέρι...

Σου φώναζα, στον κράσο σου,
λίγο νεράκι βάλε,
μα φίλαγες τον Τάσο σου,
τότε, στην Μπιενάλε...

Κακούργα, δεν εσκέφτηκες,
τα δώρα που σου πήρα.
Μόνο γενναία ρεύτηκες,
απ’ την πολύ την μπύρα.

Μ’ έριξες στη κατάθλιψη,
και τώρα δάκρυα χύνω.
Να προσδοκώ την άνοιξη,
μέχρι να ’ρθει, να πίνω...

Εγώ, που σε αγάπησα,
έχασα το συκώτι,
απ’ την δική σου απονιά,
τώρα με λένε πότη...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-11-2012