Αγαπημένοι ηρωικά

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το ένα πρωί μετά το άλλο
Απανωτές διαψεύσεις της νύχτας.
Ποιος θα μάθει;

Έμαθα να περιμένω
από τότε που μ’ αγάπησες

Η μεγαλύτερη υπομονή μου
είναι η αγάπη

Γι’ αυτό κάθε βράδυ ανασαίνω βαθιά
και η ανάσα μου φτάνει
να μπαλώσει το τρύπιο γάντι ενός ζητιάνου

Έμαθα να γυρεύω το σωστό
εκεί που όλοι έχουν βρει κάποιο λάθος

Τώρα,
μπορείς να μου μιλήσεις κι εσύ
για τις δύο όψεις ενός νομίσματος
και για τη μία την ευχή που το διεκδικεί

Οι άνθρωποι ξαποσταίνουν
σα ρηχά σιντριβάνια
-ίσα που προλαβαίνουν να γευτούν το νερό-

Στις μέρες μας άλλωστε,
πολυτέλεια θα πει
να έχεις το ποτήρι σου μισογεμάτο

Έλα να μου μιλήσεις...
Να μου πεις για το αδιάβατο τούτης της μέρας
να μου νοτίσεις την ψυχή
με δυο κουβέντες που τις έχω ξανακούσει

Δε θα’ ναι το ίδιο

H δική σου χροιά παρέχει στη συντέλεια
μια πιο χαριτωμένη εκδοχή του τετελεσμένου

Έμαθα να σ’ ακούω
να σ’ αγγίζω απαλά
μη και μου σπάσεις.

Οι καιροί δεν σηκώνουν παλικαριές
κι οι μόνοι ήρωες που αντέχουν
Είναι αυτοί που αγαπιούνται.

Σ’ αγαπώ.
Θέλω να αντέξεις.
Να αντέξω.

Αύριο ξύπνα με
με έναν ψίθυρο.

Η σιωπή είναι τόσο εύθραυστη
που καμιά φορά σου μοιάζει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-11-2012