Ό,τι καλύτερο

Δημιουργός: Jorlin

Σε όσους πέρασαν πολλά (θάλασσες, δρόμους, ουρανούς κ.α.).

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είμαι ό,τι καλύτερο θα σου συμβεί ποτέ
Χαριτωμένο, ειρηνικό πλασματαστράκι
Όλο γεμάτο μέλια και φωτιές
Όλο γεμάτο χάδια κι αγκαλιές
Και περιπέτειες και γέλια τρανταχτά και τρέλλες τρομερές
Κι όλα αυτά σκεπασμένα με μια μεμβράνη λεπτή και φωτερή μα και λιγουλάκι θαμπή
Μιαν αστεριού σκιά

Είμαι ό,τι καλύτερο θα σου συμβεί ποτέ
Θαμπώνω κι άλλο όπως με σκεπάζει η σκόνη
Τινάζομαι κάνω να φύγω μπήζω μελωδίες θλιβερές
Αντί για απόγνωσης στριγγλιές
Τρέχω Κολυμπώ Πετάω
Απ’ τις πληγές που μ’ άνοιξαν οι πέτρες
Κι οι λάμες οι αιχμηρές
Στάζουν τα μέλια
Τα σωθικά μου αδειάζουν και
Γλυκαίνουν θάλασσες
Που διασχίζω κολυμπώντας
(Πάντα μ’ αυτό το βλέμμα της αθώας απορίας
«Μα γιατί;...»)
Από τις τρύπες που ‘χω βγαίνουν κι οι φωτιές
Και λιώνουνε ηπείρους παγωμένες που ελαύνω
Μανιασμένα
(Και τόσο σαστισμένα)

Είμαι ακόμα ό,τι καλύτερο θα σου συμβεί ποτέ
Απ’ τις αβυσσαλέες χαρακιές μου εξανεμίζονται τα χάδια
Και αρωματίζουν τον αέρα που μπουρδουκλώνεται από
Το ακατάπαυστο τρεχαλητό μου
Ενώ τα σύννεφα παίρνουν ένα ρόδινο χρώμα
Φυλακίζοντας τις αγκαλιές που δραπετεύουν από μέσα μου
Στις καταναγκαστικές πτήσεις μου
Οι περιπέτειες που μέσα μου χοροπηδούσαν
Πέφτουν με γδούπους στο άγονο χώμα η μια μετά την άλλη
Και γενναιόδωρα το χιλιοχρωματίζουν
Σαν τηγμένα, μικροσκοπικά ουράνια τόξα
Τα δέντρα που θροΐζουν στο πέρασμά μου
Τσακώνουν τα γέλια μου και τα φορούν στα κλαδιά τους
Όπως τα άνθη τους και
Οι τρέλλες μου γυαλίζουν σα διαμάντια
Ριγμένες άδοξα μες στις λασπολακούβες

Ήμουν
Ό,τι καλύτερο σου συνέβη ποτέ
Μην έρχεσαι πολύ κοντά – φοβάμαι
Κι ας μην έχω πια τίποτα απ’ αυτά που κάποτε σε μέθυσαν
Από ευτυχία – φοβάμαι
Ναι, ξέρω, δεν έχω αλλάξει
Θα πεις
Πως λάμπω όπως άλλοτε και ίσως και περισσότερο θα πεις
Σου έχω όμως ένα μικρό, εκπληξογόνο μυστικό
Γλυκέ μου δολοφόνε:
Η σάρκα μου είναι όμορφη μα
Είμαι πλέον άδεια......

Είναι ό,τι καλύτερο θα μου συμβεί ποτέ
Έρχεται δίχως λάμψεις, πυροτεχνήματα και μουσικές
Μες στην ταλαιπωρία
Έχει περάσει θάλασσες πάμβαθες και εφιαλτικές
Ηπείρους παγωμένες
Ανέμους αδυσώπητους στείρα χώματα δέντρα με αγκαθωτά κλαδιά
Ρυπαρές λασπολακούβες
Κρατά στα χέρια του
Μέλια φωτιές χάδια αγκαλιές
Περιπέτειες γέλια τρέλλες συναρπαστικές
Και λέει
«Ξέρω, δικά σου είναι όλα αυτά
Έψαξα όλη τη γη, τα βρήκα κι είπα να ‘ρθω εδώ
Μόνο για να στα φέρω πίσω......»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-11-2012