Βαβέλ

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι έλεγε ο καθένας το δικό του.
Έκανε ο καθένας το δικό του.
Κι ολόκληρος ο κόσμος πια
δεν έφτανε να αγαπηθούμε.

Κάλεσαν τότε βοήθεια από αλλού:
η « εθνοκάθαρσις» είναι πάντα
έργο των άλλων.

Εμείς ευλογούσαμε μόνον τα γένια μας
εν μέσω λεκτικών κατακλυσμών.
Καθένας το δικό του τροπάρι.
Καθένας και μόνος.

Εγώ έψαχνα ακόμα την πένα μου.
Εσύ διάβαζες αυτά που ήδη θα’ πρεπε να έχεις κάνει.
Αυτός γέλαγε γιατί μάντευε τον χαμό του.

Και ας μιλούσαμε όλοι την ίδια γλώσσα
αιώνες τώρα
τούτος ο πύργος δε θα χτιζόταν ποτέ.

Η ασυνεννοησία είναι προνόμιο αμιγές
του εγωισμού μας
κι εμείς -δόξα τω θεώ- μπολιάζαμε το μέσα μας
με κολακείες περασμένων εποχών.

Τόσο που βρέθηκε η Μεσοποταμία στη Μεσόγειο
και ο προορισμός εμετατέθη απ’ την Ιθάκη.

Κι έλεγε ο καθένας το δικό του
Έκανε ο καθένας το δικό του

Ώσπου στο τέλος ο καθένας ήμουν εγώ
κι άρχισα τότε να μετρώ τον εαυτό μου
για κατασκευαστή όλου του κόσμου.

Βρήκα τότε την πένα μου
βρήκε κι αυτή τη μιλιά της.
Εσύ ;
Ακόμα διαβάζεις την ιστορία
κάποιας σύγχρονης Βαβέλ
χτισμένης στα θεμέλια του τελευταίου;

Είναι λοιπόν γεγονός πως μας λείπουν οι μπροστάρηδες.
Αύριο μην πείτε πως βουβάθηκαν οι Ποιητές.
Αύριο μην πείτε πως εκώφευσαν οι Τέχνες.

Πρέπει καθένας να αναγιγνώσκει
τη συντέλεια του καιρού του
ενόσω την ζει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-11-2012