Φοβάμαι τους ανθρώπους θεέ μου

Δημιουργός: ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ, Αθανασόπουλος Χρήστος-athan

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το χρώμα που ρυθμίζει την αγάπη
η καρδιά που συμβαδίζει με το αίμα
όσα μου διδάξαν μια απάτη
όλα τα πιστεύω μου ένα ψέμα

Ο ήλιος που κάποιους ζεσταίνει
ο ίδιος κάποιους άλλους τους καίει
το μίσος τον ιστό του υφαίνει
το που ποιος με γέννησε φταίει

και εγώ τριγυρνώ στα αποκαΐδια
με στάχτη να κρυφτεί η ψυχή μου
και αντί να πετώ τα σκουπίδια
τα ντύνω τα φορώ στο κορμί μου

Ποιος ύμνος να μου δώσει ανάσα
ποιος νους να σκαρώσει στιχάκια
η ζωή μου κακόγουστη φάρσα
να ψάχνει λυτρωμό στα παγκάκια

Εκεί που το χαμόγελο σβήνει
εκεί που η ανθρωπιά μας παγώνει
κρυμμένου απόκληρους πίσω αφήνει
και πάλι ξανά μένουμε μόνοι

Φοβάμαι τους ανθρώπους θεέ μου
δε βρίσκω γωνιά να κρυφτώ
γιατί με κυνηγούν οι ενοχές μου
φοβάμαι το δικό μου εαυτό

Αντί να δαγκώσω με λύσσα
αυτούς που μου δώσαν το χάπι
καλύπτω όσα βλέπω με πίσσα
και τους κλείνω πονηρά το ένα μάτι

Γιατί με τρομάξαν τα λόγια
τα δύσβατα που έχεις πει μονοπάτια
και αντί να παλεύω στα υπόγεια
προτιμώ να ξεχνώ στα παλάτια

Φοβάμαι τους ανθρώπους θεέ μου
δε βρίσκω γωνιά να κρυφτώ
γιατί με κυνηγούν οι ενοχές μου
φοβάμαι το δικό μου εαυτό

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-11-2012