Μια παλιά αφιέρωση

Δημιουργός: avantage, Ελένη

19/08/2012 Μια αφιέρωση από κάποιον που νόμιζα το άλλο μου μισό..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Πως να γλιτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλον,
αφού ταιριάζουμε σε όλα?
Πως να σπάσω τον καθρέφτη της καρδιάς μου,
αφού όσα κομμάτια και να γίνει θα δείχνει πάλι το πρόσωπό σου?
Πως να ξεχάσω τόσες στιγμές αληθινές,
παραπάνω απ' την καθημερινή απλή αγάπη?
Πως να δεχτώ την πραγματικότητα,
αφού πονάει που είσαι μακρυά?
Ξέρω...
...Απλά θα είναι η ζωή μισή...
Ποτέ δεν έχουμε αυτά που θέλουμε.
Ποτέ δεν παίρνουμε ααποφάσεις.
Απλά...
[I]Ζούμε
Υπάρχουμε
Μαθαίνουμε
Γνωρίζουμε[/I]
Μέχρι μια μέρα φεύγουμε,
μαζί με τις αναμνήσεις μας...
Ως μια ανάμνηση κι εμείς για τους επόμενους
Αντίο ποτέ,
μόνο μπορεί. [/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-11-2012