Χιλίων λυγμών τα κρίνα

Δημιουργός: Βασίλης Παπαπέτρου, Βασίλης Χάντζος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απίστευτη γυναίκα που είσαι μακριά μου
τι τάχα συλλογιέσαι του πόνου συντροφιά μου
δεν έχω άλλη έννοια στη ζωή μου όλη
μόνο εσένα θέλω πέρα από της απέραντης και κακιάς
δυστυχίας μου τα σκοτεινά μονοπάτια...


Να έχω μια ελπίδα που ποτέ της δε θα τελειώσει
θα νικήσει τη θλίψη και την ορμητική μου θέρμη να φωτίσει
γιατί σ' έχω ανάγκη κύμα μου ζεστό ,να παρασυρθώ μέσα σου
όσο είμαι εδώ κρατώ το χέρι της ψυχής σου...
Δεν ήταν τελεία η ζωή μας να σταματήσει τόσα ωραία λόγια
που λέγαμε καθώς κοιτάζαμε το φεγγάρι....
Το φεγγάρι αυτό που μου ζητούσες δεν ήταν το μεγαλύτερο το δώρο
πρώτη κακώς εσύ το είδες αφού είσαι μακριά μου και αφού σου λείπω
πρέπει να έρθω τώρα εγώ κοντά σου...


Τα βάσανα που περάσαμε τώρα πια δε μας δέρνουν
οι λυγμοί που νιώσαμε αχρείαστοι ας κοιμούνται
και δε τους δίνουμε χαρά ας πάνε για πάντα αλλού να χαθούνε
εμείς μαζί θα είμαστε και θα προσμένουμε αγκαλιαστά
και των χιλίων λυγμών τα κρίνα εμείς δε τα μαζεύουμε...!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-11-2012