Αφορισμός

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έχω μιαν ύπαρξη που αντέχει στην ασκήμια
που μου γεννά κάθε βραδιά την ομορφιά.
Τη γυροφέρνουν των κολάκων τα τσαλίμια
Τα λιμασμένα τη λιμπίζονται αγρίμια.
Σταυρός ο κόσμος και οι πόνοι του καρφιά.

Έχω μιαν ύπαρξη, μιαν υπαρκτή Αντιγόνη
που κάθε νύχτα αυτοκτονεί για την τιμή της
Μέσα της θάβεται βαθιά ο Πολυνείκης
κι ο Κρέων γράφει μια ακόμα την ποινή της
σε μια σκηνή που ανασταίνονται κι οι φόνοι.

Έχω μιαν ύπαρξη, ένα νου λαθρεπιβάτη
κι ένα ταξίδι που δεν έχει προορισμό
Μόνο αβγατίζω την αιώνια αγάπη
και από της θάλασσας το ατέρμονο αλάτι
φτιάχνω της λήθης τον γενναίο αφορισμό:

« Μην ξεχαστεί όποιος υπήρξε σαν κι εμένα
έστω για λίγο στο πολύ του Ποιητής!
Μα όποιος του πνεύματος υπήρξε πωλητής
της αδικίας, του κακού ο ζηλωτής
ας ζήσει εξόριστος στης λήθης τον λιμένα.»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-11-2012