η αγάπη είναι χάος

Δημιουργός: panta smile, plasmataki

αρκεί να ζητήσεις απο κάποιον να σου δώσει 6 λέξεις..καταλαβαίνεις τί έχει στη ψυχή του..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

η αγάπη είναι ένα είδος αφοσίωσης..
όταν σε οδηγεί το φώς της η ψυχή έχει γιορτή...
όλα σου γύρω σου μοιάζουν ένας μικρός παράδεισος...
ένα φώς που γεννιέται μές τα δύο μάτια σου...
ένας ουρανός που δεν μπορεί να φυλακιστεί..
ένα βλέμμα που αναβλύζει φωτιές..
μέσα στα δυό σου μάτια..
μέσα στις θάλλασες σου..
εκεί μέσα αντικρύζω όσα δεν μου λέν τα χείλη σου..
κι είναι τόσες σπίθες αγάπης που κοιτάζω όταν το βλέμμα σου συναντώ..
κι είναι κι άλλες φορές που μέσα τους καθρεπτίζεται η ελπίδα της αγάπης..
εκείνης της αγάπης που κάποτε πνίγικε στο βαθύ σκοτάδι της οργής..
τότε που τα λόγια μου έμοιαζαν μαχαίρια που ανποιξαν στην καρδιά σου πληγές...
πόσο μετάνιωσα ψυχή μου...
μα πως να γυρίσω το χρόνο πίσω...?
είχα πεί πως η αγάπη μας θα είναι ένα τριαντάφυλλο που δεν θα σου ματώσει την ψυχή με τα αγκάθια του..
μα ήμουν εγώ ντυμένη μ ατέλειωτο θυμό..
ένας θυμός που κιρίευσε την μικρή μου ψυχή και σου μάτωσε τα φτερά...
κι είναι κι εκείνες οι λέξεις που δεν μπορώ να πάρω πίσω..
ό,τι ειπώθηκε πως να το αλλάξω..?
πήρε ο άνεμος τις λέξεις μα το συναίσθημα φώλιασε στη ψυχή σου..
ίσως να ναι τα λόγια μου που δεν σ αφήνουν να με πιστέψεις ξανά...
μα πώς να γυρίσω το χρόνο πίσω...?
και χάνομαι σ εναν ουρανό που ζωγράφισε ο Θεός μες το βλέμμα σου...
εκεί κοιτάζω τα χαμόγελα της ψυχής σου..
εκεί και τη σκιά που θαμπώνει το γέλιο σου...
εκεί όλες τις πληγές που τρεχουν ακόμα αίμα...
πως να γιατρέψω τις πληγές σου..
όταν η ψυχή μου είναι ξεχασμένη στο χάος..
σ έναν δρόμο που δεν με όδηγεί πουθενά...
σε σκέψεις που βασανίζουν το μυαλό μου..
είναι που το τριαντάφυλλο μαράθηκε στο πέρασμα του χρόνου...
τ αγκάθια του ανήμπορα να σε πληγώσουν ξανα...
φτερό στον άνεμο είμαι τώρα πιά..
να καίω τις νύχτες που είσαι μακριά...
να κλαίει η ψυχή μου σιωπηλά...
μα δεν μπορώ να σε φέρω κοντά...
όσο πλησιάζω εσεί ακόμα πιο μακριά..
κι είναι τα λάθη της νιότης που μας μαθαίνουν πιον δρόμο να διαλέξουμε..
μα τί μονοπάτι να πάρω τώρα πιά...
μαζί σου..
δίπλα σου..
χώρια σου...
τι μυστικό μου κρύβει η μοίρα μου..?
γιατί δεν μπορώ να δώ καθαρά..?
δεν ακούει τίποτα η καρδιά..
σαν έναν κωφάλαλο που καταλαβαίνει και δεν ακούει..
έτσι νιώθει η ψυχή μου...
χαμένη στο χάος των σκέψεων..
κι εγώ να προσπαθώ να βρώ το δρόμο να σβήσω τα λάθη..
μα το μελάνι ανεξίτηλο..
κι ό,τι κι αν κάνω..
κάθε ενέργεια μου καταλήγει στα λόγια της οργής..
μα πώς να τα σβήσω απ τη μνήμη σου..?
έχουν ειπωθεί..
δεν μπορώ το χρόνο πίσω να γυρίσω...
μα μάτια μου..
αχ να ξερες μάτια μου..
πόσο με πονάνε εκείνα τα λόγια που σου χα πεί....
κι ένα βάρος ταλανίζει τη ψυχή μου κάθε βράδυ..
χωρίς στεριά..
χωρίς ουρανό...
χωρίς αστέρι...
χωρίς φως..
χωρίς παράδεισο..
έμεινα πιά..
κι ο χρόνος μόνο παγώνει..
δεν γυρίζει πίσω...
η ζωή απλά προχωράει...
περνάει μπροστά απ τα μάτια μου...
κι εγώ χωρίς εσένα θεατής..
ένας θεατής ανύμπορος να κάνει κάτι...
και ψάχνω μες το σκοτάδι ένα χέρι..
να με πάρει απ το χάος του παρελθόντος...
και ψάχνω μες τα φαντάσματα ένα φώς...
να με πάρει ένα ταξίδι στο όνειρο της μέρας..
και ψάχνω μες τη ξενιτιά έναν άνθρωπο...
να με πάρει αγκαλιά να ζεσταθεί η καρδιά...
και ψάχνω μες τα σκοτάδια της ψυχής το φώς..
να μου πεί πάμε απ την αρχή ξανά..
μα δεν έρχεται ποτέ κανείς..
μα δεν έρχεσαι ποτέ εσύ..
να με πάρεις αγκαλιά ..
να σκουπίσεις τα δάκρυα της καρδιάς..
να μου πείς για σένα είμαι εδώ...
λένε πως η αγάπη είναι αφοσίωση...
μα η αγάπη είναι οργή,θυμός,ενέργεια..
κι άλλα τόσα πολλά..
η αγάπη είναι χάος..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-11-2012