Ώσπου μια μέρα

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάθε που βράδιαζε έσβηνα τα φώτα
και άναβα το τζάκι της μνήμης

Έριχνα εσένα και εμένα μέσα του
Εμένα κι Εσένα
σαν επανάληψη
στα χείλη του Θεού

Κι έφτανε τούτη η ζέση
για να κρατηθώ με όλα τα απόκοσμα
μέσα σου

Σιγόκαιγα και σιγοκαιόμουν,
Ίχνη από στάχτη
δεν άφηνα

Κι έτσι σου μάθαινα τη δύναμη της αγάπης
κάθε που βράδιαζε.

Γινόταν έπειτα ένα φορητό εκμαγείο το σούρουπο
η σκιά σου κυνηγούσε τη σκιά μου
κι οι δυο μαζί το φως της μέρας

Κι ήταν αρκετό να σκεπάζομαι κάθε βράδυ το φιλί σου.
Ώσπου μια μέρα ξημέρωσε
Κι ήσουν εδώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-11-2012