Το Παραλογο

Δημιουργός: Valeria Iliadou, Valeria Iliadou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξεχωρίζουν οι αποχρώσεις των ονείρων
αυτών που εκπληρώθηκαν κι αυτών που ακόμα περιμένουν τη συγκατάθεση της μοίρας.
Κι εγώ που στέκομαι στο χείλος μιας ιδέας, ψάχνοντας μια τελευταία ευκαιρία
ενώ περνούν από πάνω μου οι χειμώνες.
Κι όλα αλλάζουν αφήνοντας ίχνη από χώμα στα άδεια μας πατώματα.
Χτίζουμε γέφυρες κάθε χάραμα κολλώντας στα σημεία τσιμέντο και συμπόνοια
κι όμως τα πρωινά περπατάμε στο κενό με τα μάτια καρφωμένα στα μάτια των άλλων.
Και περιμένουμε ένα εισητήριο
γιατί το άγνωστο πάντα είναι μακρινό και ξένο
μα είναι αυτή η αίσθηση της απώλειας που φέρνει ταυτόχρονα την ανακούφιση
στις θολές επιδιώξεις μας.
Κι έχω το πάθος και την τόλμη να αποδείξω
πως οι μνήμες μας είναι τα ίδια τα ιδανικά μας
έχω την ανάγκη να σου δείξω πως αυτά που καταστρέφουμε
είναι τα σωσίβια που μας βγάζουν στην ακτή,
ρεύματα των επτά θαλασσών και των επτά ζωών μας.
Η κόλαση είναι οι άλλοι και η κόλαση των άλλων είναι δική μας
οταν τα τειχώματα της Βαβέλ πέφτουν καθώς προς τη Γένεση ή προς την Αποκάλυψη
οδέυουμε.
Και πάλεψα και πάλεψες για να κατακτήσουμε αυτό που ήταν ήδη δεδομένο
και μετά τιμών καταδικαστήκαμε ισόβια να είμαστε ελεύθεροι
να καθορίζουμε τις καρδιές και το όνομά μας
μα δεν αντέχεται, δεν αντέχεται μια τιμωρία που υπερβαίνει την αδυναμία, τη σάρκα και το αίμα μας!
Μα όπου κι αν πας οι ερινύες θα βρούν το δρόμο
κι ας επιμένεις σ αυτό το παράλογο ταξίδι
που μοιάζει με κυλιόμενος διάδρομος που συνεχώς σε γυρνάει πίσω
στη βάση, στην αρχή στην αέναη δύναμη ενός κόσμου
που σε διάλεξε για να αγγίξεις τον ήλιο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-12-2012