Το χρέος

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλημέρα στιχοοικογένεια ! - ε -

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μες στα μηνίγγια έσφυζε του έρωτα ο πόνος
Κι εκείνα τ' αδιέξοδα μιας άδικης ζωής
Πόσο ν' αντέξει ο άνθρωπος μες στη ζωή του μόνος ;
Πώς να κορέσει έρημος τα "θέλω" της ψυχής ;....

Κάποτε έρχετ' ο καιρός που πρέπει να διαλέξεις
Αν θα παραιτηθείς δειλά στου Χάρου τις βουλές
Ή αν σφίγγοντας τα δόντια σου μες στη ζωή θα πέσεις
Ακολουθώντας τις σκληρές που δίνει εντολές...

Μα η πανούργα μοναξιά καραδοκεί στην άκρη
Για να χιμήξει μέσα σου σαν ύπουλο θεριό
Αν κάνεις λάθος βήματα στου "εύκολου" τα μάκρη
Τι είναι δύσκολο πολύ ν' αδράξεις το σωστό...

Κι εδά αναλογίζομαι.. εγώ τί έχω κάνει ;
Μην σμίγω λάθος όνειρα ;.. Μην σφάλω στη ζωή ;
Ποιός να μου πει.. το αγαθό ο άνθρωπος πώς φτάνει ;
Τι δρόμοι χίλιοι ανοίγονται σε κάθε επιλογή...

Ελπίζω μόνο γύρω μου τον πόνο πως δεν σπέρνω
Σαν αλλωνών τα βάσανα μονάχη κουβαλώ
Μ' αυτή τη δόλια μου καρδιά με βούρδουλα τη δέρνω
Και βλέπω τον ορίζοντα του μέλλοντος θολό...

Ας είναι.. δεν με μέλλει πια τα χρόνια μου ν' αυξήσω
Το σήμερα με κέρδισε σε κάθε ένα χθες
Γι' αυτές τις αναμνήσεις μου με θάρρος θα μιλήσω
Αφού ποτέ δεν δόθηκα γυμνή στο απεχθές...

Γιατί 'ναι βλέπεις χρέος μας.. τη λιγοστή μας γνώση
Τριγύρω να σκορπίζουμε για κείνους που ακούν
Μόνο η καθάρια η ψυχή τον άνθρωπο θα σώσει
Κι ας είναι λίγοι οι θαρρετοί που θάνατο αψηφούν...



11-1-2008

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-12-2012