Παράσταση

Δημιουργός: helianthos, Theo Kouris

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μέσα σε μέρες δίχως φως,
σε χώματα περιφραγμένα
και με οράματ’ αφημένα,
θα σ’ ατενίσω μοναχός.

Κάτω απ’ τις πέτρες τις παλιές,
ζώντας σε χρόνια ρημαγμένα,
ξοδεύεσαι απελπισμένα
μέσα σ' αχρείες αγκαλιές.

Θα σου γελάσω ειρωνικά
χλευάζοντας τον εαυτό μου
που πάνω στα νερά του δρόμου
στήνει λαθραία σκηνικά.

Γελάς με βλέμμα χρυσαφί
να μη φανεί πως έχεις κλάψει,
μα της ψυχής σου είν’ η λάμψη
σκουριά στου κόσμου την αφή.

Κάθε νυχτιά τρελή κραυγή,
της νιότης σου απόηχους μαζεύεις,
χαμένους ήλιους διάφανους γυρεύεις
που τους ξεχνάς ως την αυγή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-12-2012