Τα νιάτα σου φορούσες

Δημιουργός: havana

Στη δική μου Αναστασία και στον Αλέξη όλων μας....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΤΑ ΝΙΑΤΑ ΣΟΥ ΦΟΡΟΥΣΕΣ

Το βράδυ εκείνο που φυγες τα νιάτα σου φορούσες
και φάνταζες ανίκητη σαν να οπλοφορούσες
Το κόκκινο το στόμα σου γαρύφαλλο ανοιγμένο
πως θα γυρίσεις μου ταξε κι είπα ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ

Χάθηκες σαν την αστραπή μες τη ρωγμή του ΄χρόνου
κι από μιά νύχτα προσμονής έγινε νύχτα πόνου
Του γυάλισαν τα ρούχα σου του Μαύρου Καβαλλάρη
και κει στου δρόμου τη στροφή χύμηξε να στα πάρει

Αν ήξερα το λόγο σου πως δεν θα τον κρατήσεις
κουβέντα θα σου έπιανα για να καθυστερήσεις
Να βαρεθεί η Μοίρα σου το 'ασκοπο καρτέρι
Του Καβαλλάρη τ' άδικο να μη σε βρει μαχαίρι...

Χάθηκες σαν την αστραπή μες τη ρωγμή του χρόνου
κι από μιά νύχτα προσμονής 'εγινε νύχτα πόνου
Του γυάλισαν τα ρούχα σου του Μαύρου Καβαλλάρη
και κει στου δρόμου τη στροφή χύμηξε να στα πάρει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-12-2012