Οδοιπορικό

Δημιουργός: helianthos, Theo Kouris

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν τα δέντρα που φεύγουν
απορημένα, κοιτώντας σιωπηλά
την επιμονή τής αναζήτησης,
χάνονται οι λάμψεις τών ονείρων,
σωρός από θραύσματα ήλιων,
ήχων καί εικόνων, στο πέρασμα
μιας ξεδιάντροπης λήθης.
Ποιός φταίει άραγε;
Ποιός σημάδεψε το καλοκαίρι
κι αποπλάνησε την άνοιξη;

Τη γαλάζια σιωπή ανιχνεύοντας
μάταια, ξοδεύτηκε το χαμόγελο
και τ’ άστρο που καρτερικά
βήμα προς βήμα ακολουθούσε
μήπως και γίνει ανάμνηση,
βαρέθηκε και χάθηκε.

Βγήκαν μεθυσμένα μια χούφτα
πολύχρωμα φώτα, τυλιγμένα
από καπνό και θορυβώδη κενότητα.
Ξάπλωσαν πάνω στην άμμο,
σύρθηκαν σ’ ένα κρεβάτι,
ξαγρύπνησαν στο τραπέζι,
μέχρι πού ‘σβησαν στραμμένα
πάνω στις παλιές φωτογραφίες.

Λιγομίλητη σκιά,
κάποτε τραγουδούσες
ορίζοντας το φως και το χρόνο.
Ποιός σε πέτρωσε τώρα
σ’ αυτό το ανιαρό,
πλαστικοποιημένο δάσος;
Ποιός σου μονοδρόμησε
τη φωνή και τα όνειρα;
Ποιός σε ρήμαξε και χωρίς
εικόνες σ’ άφησε, ανάπηρη
διάσταση, χωρίς δικαίωμα
στο ψηλάφισμα τού ανέφικτου;

Ανέτειλλε το φθινόπωρο
σκυθρωπό κι αναρωτιόνταν
μελαγχολικά τι πιό πολύ
πονάει. Της ευθείας το άπειρο
ή του κύκλου το κλείσιμο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-12-2012