Το Μνημονιο Και Το Φωσ Στο Τουνελ

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Το Μνημονιο Και Το Φωσ Στο Τουνελ</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Το Μνημονιο Και Το Φωσ Στο Τουνελ</b><p>Δημιουργός: Σωτήρης Τσιλ, <i>Σωτήρης Τσιλίκας</i><p><i> Τα σχόλια απαραίτητα και επιθυμητά</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Σωτήρης Τσιλ<br />
13   12   12<br />
ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΛ<br />
Μέρος Πρώτο<br />
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ<br />
<br />
Η νοσηρή κατάσταση<br />
Τα συμπτώματα της χρόνιας νόσου, που σταθεροποιήθηκαν στη ρευστή εικόνα Μνημόνιο, είναι βέβαια απαραίτητα χρήσιμο να επισημανθούν, αν θέλουμε να έχουμε υποθετικά έστω, μια βελτίωση, σε συνθήκη συμπτωματικής, ανακουφιστικής θεραπείας. Όμως, για να έχουμε μια τελική, αιτιολογικού τύπου διάγνωση και ενδεχομένως αιτιολογική και ριζική θεραπεία, χρειάζεται να βρεθεί οπωσδήποτε η βασική  αιτιολογία, να σκιαγραφηθεί το όλο ιστορικό της νόσου, και να καταπολεμηθούν τα πραγματικά παθολογικά αίτια, εφ΄ όσον βέβαια αυτό είναι εφικτό. Πάντως, με τις γνώσεις αυτές, θα φθάσουμε ακόμα στο σημείο να έχουμε τη δυνατότητα για Αγωγή και ευαισθητοποίηση της Κοινωνίας στα σχετικά θέματα, αλλά και δυνητικά στη συνθήκη, για δυνατότητα πρόληψης μελλοντικής υποτροπής της νόσου. Γνωρίζουμε ότι προτιμότερο, καλλίτερο, ευκολότερο και χωρίς αρνητικές συνέπειες, είναι το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν.<br />
<br />
Μεταπολίτευση. Η χαμένη ευκαιρία<br />
Η Μεταπολίτευση ουσιαστικά σηματοδοτείται από το χρονικό του Πολυτεχνείου, την προδοσία της Κύπρου και το τέλος της δικτατορίας. Τα οράματα του Πολυτεχνείου, που συμπυκνώνονται στο τρίπτυχο Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία, ήταν οι κατευθυντήριες γραμμές για τη Δημοκρατία, που επανεγκαθιδρύονταν. Όμως οι φόβοι για το ενδεχόμενο αναζωπύρωσης χουντικών δυνάμεων, ο φόβος διχασμού και συγκρούσεων, αλλά και η επάνοδος στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής των παλαιοκομματικών στελεχών και το ανέγγιχτο πάρα πολλών πραγμάτων, έδωσαν γένεση σε μια, κρινόμενη εκ των υστέρων, άτολμη και διάτρητη αστική Δημοκρατία.<br />
<br />
Ο άνεμος της αλλαγής<br />
Η ανάγκη του λαού για ουσιαστικότερη πολιτική για τον λαό και τον τόπο, η απαλλαγή από αγκυλώσεις του παρελθόντος και η προοπτική βελτίωσης για τα κακώς κείμενα, τελικά βρήκε πρόσφορο έδαφος σε νέο κόμμα, που διακήρυττε τότε, την πολιτική της Αλλαγής, πιάνοντας το σφυγμό της Κοινωνίας.<br />
Η έναρξη των αλλαγών, χωρίς όμως προστατευτικές δικλείδες ασφαλείας και ταυτόχρονα με τη συνθήκη ο σκοπός αγιάζει τα μέσα (βλέπε: Φαινόμενο Πρασινοφρουρών, αδιαφάνεια, αναξιοκρατία), έθεσε τις βάσεις για άκρατο κομματισμό, έδαφος για τη διαπλοκή, τη διείσδυση της ανηθικότητας και εδραίωση διαφθοράς, με τελικό αποτέλεσμα την οδυνηρή και τραγική διάψευση των ελπίδων και το ναυάγιο των οραμάτων, για τον λαό και τον τόπο. Και επειδή το ψάρι πάντα βρωμάει από το κεφάλι, όταν συμβαίνει αυτό, η σήψη προχωράει από το κεφάλι και εξαπλώνεται σ΄ ολόκληρο το σώμα. Τότε, τα ανθεκτικά, τα μη σάπια κομμάτια της Κοινωνίας, μπορεί να λοιδορούνται, να θεωρούνται χαζοί οι άνθρωποι που τα αντιπροσωπεύουν και να φαντάζουν ρομαντικοί και γραφικοί, μέσα στη γενικότερη σήψη. Όμως πάντα οι εξαιρετικοί αυτοί άνθρωποι, αποτελούν την ελπίδα για την Κοινωνία, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν και ο κόσμος συνέλθει και χρειασθεί και πάλι το φως τους.<br />
Χρειάστηκαν πολλά χρόνια (1974 – 2009) για να φθάσουμε στις τελικές, καταληκτικά κατάλληλες συνθήκες για το Μνημόνιο.<br />
Οι παλαιοκομματικές τακτικές, ο κομματισμός, η έλλειψη σταθερής εθνικής στρατηγικής και επί μέρους στρατηγικών, η Παιδεία που έγινε καρουζέλ, κλοτσοσκούφι και πειραματόζωο, ως συνέπεια άκριτων ή επί σκοπόν πολιτικών, τα σκανδαλώδη σκάνδαλα, το κουκούλωμα και η ατιμωρησία, η συνεχής αναξιοπιστία εντός και εκτός της χώρας, η αλλαγή της στάσης των Τραπεζών (άκριτα δάνεια, εορτοδάνεια, πιστωτικές κάρτες κλπ), ο πέραν πάσης αμφιβολίας εξωτερικός παράγοντας στην υποβοήθηση της διαφθοράς, τα άκριτα προφανώς εξωτερικά δάνεια της χώρας, γενικότερα η έλλειψη σωστής διαχείρισης (κουμάντου), η σπατάλη χωρίς έλεγχο και η ανυπαρξία ουσιαστικά ελέγχου – τιμωρίας,  έφθασαν τη χώρα στο απροχώρητο.<br />
Ενδεικτικά αναφέρονται: Χρηματιστήριο, Ομόλογα, Ολυμπιακοί Αγώνες, Χρηματισμός, Ληστεία των ασφ. Ταμείων, Ζήμενς, θέμα Οτσαλάν, υπόθεση των βραχονησίδων Ιμια, Τηλεφωνικές υποκλοπές με τα συνακόλουθα, Υποβρύχια, Βατοπέδι, Πολιτικές στο δημογραφικό και τα εθνικά θέματα. Το Δόγμα Το Νόμιμο είναι και ηθικό και παράκτιες Εταιρείες. Μετανάστες και αλλοίωση σύνθεσης του πληθυσμού, εγκληματικότητα, κατακόρυφη πτώση του πολιτισμικού επιπέδου. Κοινωνική αναταραχή. Έλλειψη πραγματικού διαλόγου και αντ΄ αυτού επιθέσεις στο λαό με τα ΜΑΤ. Τα αποθέματα χρυσού και η μετατροπή τους σε κουρελόχαρτα. Το αναπάντητο ερώτημα: Που καταλήγει ο κρατικός χρυσός; Η προοδευτική καταστροφή της Μεσαίας Τάξης, η καθυστέρηση στην ΑΟΖ, κλπ κλπ  και ... ο κατάλογος μπορεί να συνεχισθεί.<br />
Σε αυτές τις συνθήκες, βρήκαν πρόσφορο έδαφος οι εξωτερικοί κερδοσκόποι (ευκαιριακοί και επί σκοπόν) και τα ντόπια τρωκτικά, που αποτελούν φρένο στην ανάπτυξη όλων των επιπέδων και λυμαίνονται τη χώρα, για να χρησιμοποιηθούν μερικές πολύ ήπιες εκφράσεις. Ακόμη, πρέπει να σημειωθεί ότι τα συμβαίνοντα στη χώρα, χρειάζεται να τοποθετούνται και στο διεθνές και καλλίτερα στο παγκόσμιο πλάνο, λαμβάνοντας υπ΄ όψιν τα όποια άγνωστα συμβαίνοντα, που εξυφαίνονται ερήμην των λαών, στο σκοτάδι.<br />
Με αυτό το πλαίσιο, δεν είναι άμοιροι ευθυνών, όχι οι  λεγόμενοι, αλλά οι έντιμοι  υπεύθυνοι και ο ενεργός πολίτης, για τα θέματα προς  επισταμένη  επεξεργασία: Τα συμβαίνοντα στον Οικονομικό τομέα, ποιά η ανάγκη και οι αιτίες για μετακινήσεις πληθυσμών, ο παγκόσμιος έλεγχος των ατόμων μετά τους δίδυμους πύργους,  εγκληματικότητα ατόμων και κρατών, χλευαστικές και άλλες με μανδύα υπερεθνικισμού, επιθέσεις στην έννοια του έθνους, Εθνικά θέματα και Άμυνα, ισοπέδωση αξιών,  διαφορετικό Σημείο Αναφοράς πέραν του πραγματικά Κοινωνικού Πάντων χρημάτων μέτρον Άνθρωπος, που εκπίπτει έτσι αυτός στο επίπεδο του αναλώσιμου είδους, Παγκοσμιοποίηση και πολτοποίηση των Πολιτισμών, με τελική, εφιαλτικά προοπτική, κατάληξη στη νουμεροποίηση των ατόμων, σε ένα απέραντο στρατόπεδο τύπου Νταχάου και Άουσβιτς, αν δεν σταματήσει η κατηφόρα.<br />
<br />
Η επανίδρυση του κράτους<br />
Η ανάγκη της Κοινωνίας για αλλαγή, που ανέπνεε στην μολυσμένη ατμόσφαιρα, την αναξιοκρατία με όλα τα συμπαρομαρτούντα,  εκφράστηκε και από τον άλλο κυβερνήτη του δικομματισμού, με την πρόθεση που έκφρασε με τις διακηρύξεις, Επανίδρυση του κράτους, σεμνά και ταπεινά, συνεχής εργασία. Όμως δεν φθάνουν μόνον οι προθέσεις, ακόμα και όταν υπάρχουν αληθινά. Οι πραγματικά ωραίες και αναγκαίες διακηρύξεις, στην πράξη ήταν μια παταγώδης αποτυχία, στο γενικότερο φαγοπότι των ασύδοτων τρωκτικών. Αυτή την εποχή, η χώρα έμοιαζε με σκάφος ουσιαστικά ακυβέρνητο, έρμαιο των ανέμων και των κυμάτων, με όλα τα τρωκτικά να την ανασκάπτουν, να την ματώνουν, να την κατατρώγουν, με τους ύφαλους να καραδοκούν και να την περιμένουν.<br />
Ο κυβερνήτης, βλέποντας το γενικό χαλασμό και ίσως επειδή συνέβησαν και πράγματα που δεν έγιναν γνωστά, κατ΄ αρχήν ουσιαστικά αποσύρθηκε στην καμπίνα του και ύστερα, με την πρώτη ευκαιρία, παρέδωσε (εκλογές) το τιμόνι, σε άλλον επίδοξο κυβερνήτη του δικομματισμού.<br />
Αυτός ο άλλος υποψήφιος , πήρε τελικά το τιμόνι, δουλεύοντας, όπως αποδείχτηκε, με το εμπόριο ελπίδων.<br />
<br />
Λεφτά υπάρχουν<br />
Το 2009 λοιπόν, ο λαός τιμώρησε με τις Εκλογές, τη μέχρι τότε Κυβέρνηση. Η νέα Κυβέρνηση ξεκίνησε σε κλίμα ενθουσιασμού, για να υλοποιήσει τις προεκλογικές εξαγγελίες και δεσμεύσεις. Εντυπωσιακό ήταν ότι δεν αλλάχτηκαν, όπως συνηθιζόταν μέχρι τότε,  πολλοί Διοικητές Οργανισμών. Δημιουργήθηκε έτσι η εντύπωση ότι επί τέλους θα έρχονταν στο προσκήνιο η αξιοκρατία. Οι νέοι Υπουργοί φαινόταν να δουλεύουν ασταμάτητα, αλλά τελικά πέρασε ένα εξάμηνο χωρίς να φαίνεται ουσιαστικά σημαντικό έργο και άρχισαν οι ανησυχίες, για τους σκεπτόμενους πολίτες. Ο Πρωθυπουργός, τριγύριζε στο εσωτερικό και με πολλή άνεση στο εξωτερικό σαν παγκόσμιος πολίτης, διακήρυσσε τη διαφάνεια, είχε πεί ότι λεφτά υπάρχουν και ακόμα ότι όσες χώρες δέχτηκαν το ΔΝΤ, οδηγήθηκαν στην καταστροφή και την εξαθλίωση.<br />
Επειδή τα σπρεντς, με κατ΄ ουσίαν παρέλευση ανενεργού χρόνου και άκριτες πολιτικές ενέργειες, εκτοξεύονταν στα ύψη, ο Πρωθυπουργός αντί άλλου τις συνέχισε και έπαιξε ένα λίαν επικίνδυνο εκβιαστικό τάχα παιχνίδι, μπλοφάροντας με το ...  πιστόλι, ουσιαστικά στοχοποιώντας τη χώρα έναντι των κερδοσκόπων.<br />
Έτσι, λίγο μετά, από το Καστελόριζο, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, ανακοίνωνε στα εντελώς ξαφνικά, την είσοδο της χώρας στο ΔΝΤ,  παρότι λεφτά υπήρχαν και χωρίς να προηγηθεί η Συνταγματικά απαραίτητη διαβούλευση στο Κοινοβούλιο. Το Μνημόνιο, χωρίς την απαραίτητη προεργασία, το υπέγραψαν εν τέλει, δύο μόνον άνθρωποι. Ο Πρωθυπουργός και βασικά ο Υπουργός Οικονομικών !<br />
Πολύ αργότερα διέρρευσε από τον Γενικό Γραμματέα του Ταμείου (ΔΝΤ) ότι αυτός ο ίδιος με τον τότε υποψήφιο ακόμη Πρωθυπουργό, σε ανύποπτο χρόνο, συνομιλούσαν για το θέμα εισόδου της χώρας στο ΔΝΤ ! Και προφανώς εξυφαίνονταν εν κρυπτώ, οι σχετικές διεργασίες.<br />
Η υπογραφή του Μνημονίου με τις δύο μόνο υπογραφές, προφανώς ήταν παράνομη. Παράνομη και μάλιστα αντισυνταγματική, αφού δεν είχε συζητηθεί το Μνημόνιο θεσμικά στο Κοινοβούλιο. Χρειάστηκε για τον μανδύα του νομότυπου, να επιστρατευτεί κυριολεκτικά κάθε μέσον για να υπογραφεί με τη μορφή του κατεπείγοντος, από τη Βουλή των Ελλήνων. Πρέπει να τονίσουμε και την υφαρπαγή της ψήφου, αφού στον ελάχιστο χρόνο, πολλοί βουλευτές όχι μόνο δεν είχαν μελετήσει, αλλά ούτε καν διαβάσει το πολυσέλιδο κείμενο (κυβερνητικός βουλευτής το ομολόγησε στην τηλεόραση). Έτσι πέρασε το Μνημόνιο, παρά τις εντονότατες αντιδράσεις της Αντιπολίτευσης, ειδικών Συνταγματολόγων και του λαού, πχ Ενδεικτικά στην Πλατεία Συντάγματος, που έδινε την εικόνα πολέμου.<br />
<br />
Η εσωτερική Τρώικα<br />
Στις νέες εκλογές, ο λαός τιμώρησε τους κυβερνώντες και απαίτησε συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων. Τελικά πήρε το τιμόνι της χώρας η τρικομματική κυβέρνηση.<br />
Η εφαρμογή του Μνημονίου από τα πρώτα κιόλας βήματα, με τον λαό στη γωνιά, να περιμένει παγωμένος, εξ αρχής έδειξε περίεργα πράγματα, γι΄ αυτούς που έβλεπαν. Εκ των υστέρων φάνηκαν στα αποτελέσματα, αυτά τα περίεργα πράγματα. Τα μέτρα, δεν βοήθησαν τον λαό και τη χώρα στην ανάπτυξη, αλλά αντίθετα έφεραν την ύφεση (φευ !) και έτσι συνετέλεσαν στην αύξηση ουσιαστικά και όχι στην ελάττωση του χρέους (που δεν γνωρίζουμε πόσο ήταν και σε ποιούς και πώς  χρωστούσαμε !!!). Αντίθετα, άρχισαν οι οικονομικές μειώσεις (για άτομα και Ταμεία), το πάγωμα της αγοράς, το κλείσιμο της στρόφιγγας των τραπεζών, η δίκην ντόμινο καταστροφή μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και του επιχειρηματικού ιστού, η πέραν πάσης λογικής φοροκαταιγίδα, οι απολύσεις, η εφιαλτική αύξηση της ανεργίας (1.500.000 ! άνεργοι το 2012), οι αυτοκτονίες (3.000 άνθρωποι αυτοκτόνησαν μέχρι το 2012 εξ΄ αιτίας του Μνημονίου). <br />
Το φάρμακο που χορηγήθηκε σαν θεραπεία, ομολόγησαν ως και οι ...                 ΄΄ θεράποντες γιατροί΄΄ ,  ήταν λάθος, αλλά το λανθασμένο και επικίνδυνο θεραπευτικό σχήμα ... δεν αλλάχτηκε ! Ούτε καν δικάστηκαν οι όντως  επικίνδυνοι τσαρλατάνοι γιατροί ! Δεν λογοδότησε (ακόμα) κανείς, για την αποτυχία του εγχειρήματος, την εξαθλίωση της Κοινωνίας, για τους θανάτους επιχειρήσεων  και ανθρώπων και τη γενικότερη τάση εξαθλίωσης. Ούτε για το τι ήταν τελικά η Κρίση και ποιά ήταν κατ΄ ουσίαν η αναγκαιότητα του Μνημονίου.<br />
Η προοδευτική καταστροφή της Μεσαίας τάξης, που στηρίζει την Κοινωνία, μετατόπισε τα συντρίμμια της προς τα κάτω, η Μεσαία άλλαξε ...  και μεγάλωσε την κατώτερη οικονομικά τάξη, που έφθασε σε ποιοτικά επίπεδα μέχρις  εξαθλίωσης και αυτοκτονικότητας. Επί πλέον, αυξήθηκε η ψαλίδα με την ανώτερη οικονομικά τάξη, με ότι κακό μπορεί στα σίγουρα να συνεπάγονται αυτά.  <br />
Τελική τάση και κατάληξη, η γενικότερη φτωχοποίηση της χώρας, κατ΄ αρχήν οικονομικά και εξελικτικά σε όλους του τομείς έκφρασης και δράσης και η στρατηγική ξεθεμελιώματος αρχών και ξεπουλήματος των πάντων. Δίκην οράματος, Εφιάλτες, γη και ύδωρ στο προσκήνιο.<br />
Όμως, επειδή ουδέν κακόν αμιγές καλού, αναδύονται στις άθλιες αυτές  συνθήκες, η αλληλεγγύη, αρχές, ιδανικά, και άνθρωποι, που δίνουν το φως τους και μας φωτίζουν.<br />
<br />
                             Τέλος του Πρώτου Μέρους<br />
<br />
ΕΠΟΜΕΝΑ<br />
Μνημόνιο. Οι επιπτώσεις στον άνθρωπο και τη χώρα<br />
Με σαθρά υλικά, δεν φτιάχνεις γερό κτίσμα. <br />
Ανάγκη να αφυπνισθεί, το ΕΓΩ στα πλαίσια του ΕΜΕΙΣ<br />
Η ανάγκη που τα πάντα κινεί<br />
Όταν ευημερεί το όλον, ευημερεί και το επί μέρους.<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-12-2012</td><td valign=top></td></table><br />