Η μοναξιά μου μες το πλήθος με σκοτώνει

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αχ, και να ήτανε μια μέρα από όλα να την κάνω
και να χαθώ χωρίς κανένας να με ψάξει
έτσι αδιάφορος να ζω κι αν είναι να πεθάνω
να μη νοιάζομαι άμα βρέξει και αν θα στάξει.

Μες τους δρόμους να γυρίζω κι ας μη ξέρω
για πού ξεκίνησα και άλλο τι να ψάξω
ό,τι αντέχω ν' αγαπώ και να το θέλω
κι ας λένε κάποιοι πως το νήμα μου θα χάσω.

Αχ, και να είχα δυο φτερά πίσω στην πλάτη
να ήμουνα λέει αετός να ταξιδεύω
να μη διαλέγω διαδρομές, φώτα και χάρτη
Κι έτσι τα χρόνια μου για μένα να ξοδεύω.

Να μη με ξέρει πια κανείς, να μην υπάρχω
έτσι να ζω στην τύχη που το ξέρω πως δεν έχω
μέσα στο πλήθος αφανής να συνυπάρχω
κι αυτό το τίποτα που είμαι να αντέχω.

Όμως εγώ έχω τα χέρια μου καρφώσει
σ' ένα σταυρό που μου χαρίσανε οι μοίρες
νεκρός μέσα σε όσα απλά έχουν τελειώσει
θαμμένος μέσα σε ρωγμές και σε αρμύρες.

Όμως έμενα η ζωή μ' έχει γεράσει
και η φθορά το πρόσωπο μου σιγολιώνει
τα χρόνια που περίμενα έχουν περάσει
κι μοναξιά μου μες το πλήθος με σκοτώνει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-01-2006