Στις στοές που κοιμάμαι

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στις στοές που κοιμάμαι

Ποιο δάκρυ, να ξεπλύνει τη λάσπη που μού καίει τα μάτια;
Ποιος στίχος, να αντέξει τον ήχο που με σπάει κομμάτια;
Ποιο ποίημα, να χωρέσει το βήμα, που ποτέ δε γυρνάει;
Ποια λέξη, τα υφάδια να πλέξει, της ψυχής που γερνάει;

Ποιο χάδι, να μου βγάλει τ’ αγκάθι, απ’ της γνώσης το πέλμα;
Ποια αλήθεια, να τρυπήσει τα στήθια, ν’ ακυρώσει το ψέμα;
Πού να ‘μαι; Στις στοές που κοιμάμαι, δεν υπάρχουν πυξίδες.
φοβάμαι, πιότερο όμως λυπάμαι, που ούτε εσύ δεν με είδες.

Σημάδια, μες στα βήματα τ’ άδεια, παρουσίες στημένες.
Ελπίδες, του θανάτου ασπίδες, με τα μαύρα ντυμένες.
Πού πάω; Ποιες στεριές κολυμπάω κι όλο σπάει το σκαρί μου;
φοβάμαι, πιότερο όμως λυπάμαι, που δεν είσαι μαζί μου.
[B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-12-2012