μονολογος

Δημιουργός: sakti, Καιτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανάσα μου,είδωλο ονειρικό,
που σκάλωσε πεισματικα η ματιά μου.
Γράφω έναν κύκλο στο κορμί σου αρκτικό
και λιώνω πάγους, μα πληθαίνει η παγωνιά μου.

Ζαλάδα μου, φως του μεσημεριού
βαθύναν οι ρυτίδες στ' όνειρό μου
να 'μουν μικρή γοργονα του γιαλού
με μάγια να σε σύρω στο βυθό μου.

Αστέρι μου, μικρό, τρεμουλιαστό,
σαν κρύο κάτοπτρο που πολλαπλασιάζει
κάθε συναίσθημα μικρό κι αρνητικό
και πάλι σ' άσπρο μαύρο με διχάζει.

Αγάπη μου, χειμώνιασε, μ' ακούς??
έβγαλα ρίζες και τα χέρια μου κλωνάρια.
Δεν κάνω βήμα γιατί ανήκω στους τρελούς
και έχω μυηθεί στ' αναστενάρια.....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-01-2013