Προς τιμήν του

Δημιουργός: MARGARITA

Καλησπέρα σε όλους και όμορφο Σαββατοκύριακο.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Προς τιμήν του

Εμείς νιάτα παθιάρικα και ο φόβος άγνωρος σαν πάλλονταν στα στήθια ο πόθος
να λευτερωθεί, ήτανε τότε βάρβαροι οι καιροί. Όταν τον είδα δεν με ένοιαξε
από πού έρχονταν, ποιος ήταν, το ασικλίκι τον έκανε να διαφέρει απ΄ τ ασκέρι.
Μελαχρινός και το κορμί όλο υπόνοια, με έκανε να ιδρώνω, κοίταξα
τα μισοπλυμένα ασπρόρουχα και είπα να τελειώνω. Ένα ποτάμι μας χώριζε, να το διαβώ πόθησα,
μέχρι τα γόνατα μου στο νερό, τη φλόγα μου να βρέξω, να δροσιστώ.
Μιλούσε με τους άλλους, τα λόγια μπερδεμένα, πρόσωπα θυμωμένα βλέμματα
να μ΄ αγριοκοιτούν, άκουσα μόνο είναι η στιγμή για το ναμάζι αδελφέ Νακχίμ.
Βούτηξε στο ποτάμι και εγώ μαζί, ίσα που πρόφτασαν τα δάχτυλα μας να αγγιχτούν
πριν ακουστεί ο κρότος και σπαρταρίσει στα μάτια του ο πόθος.
Τον είχαν θανατώσει οι δικοί μου μην και προφτάσει να σκαρτέψει την τιμή μου
ο αλλόθρησκος. Και εγώ από τότε γυρεύω στα ποτάμια σε ξένα δάχτυλα να δω
να ξεψυχάει ο πόθος ζωντανός. Προς τιμήν του.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-01-2006